Język beludżi

بلوچی
baločî
Obszar	Pakistan, Iran, Afganistan, Turkmenistan, ZEA, Oman
Liczba mówiących	4,8 mln (1987)
Pismo/alfabet	arabskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki indoeuropejskie; Języki indoirańskie; Języki irańskie; Język beludżi;
Status oficjalny
język urzędowy	Beludżystan (Pakistan)
Kody języka
ISO 639-2	bal
ISO 639-3	bal
IETF	bal
Glottolog	balo1260
Ethnologue	bal
GOST 7.75–97	беу 095
SIL	BCC
	Dialekty
	ISO 639-3: bgp - wschodni beludżi; ISO 639-3: bgn - zachodni beludżi; ISO 639-3: bcc - południowy beludżi
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Słownik języka beludżi; w Wikisłowniku
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język beludżi (zwany również baluczi) – język z rodziny języków indoeuropejskich, którym posługują się Beludżowie, pasterski lud pochodzenia irańskiego zamieszkujący Pakistan, Iran, południowy Afganistan, Oman, Turkmenistan i Tadżykistan. Według danych z 1987 roku posługiwało się nim 4,8 mln osób.

Język baludżi wraz z językami staroperskim, nowoperskim, pasztuńskim (błędnie zwanym afgańskim), kurdyjskim oraz wymarłymi dialektami średniowiecznymi, należy do grupy języków irańskich, którymi posługuje się około 200 milionów ludzi na terytorium rozciągającym się od wschodniej Turcji po Pakistan i zachodnią część Indii.

Literatura w języku beludżi obejmuje m.in.: epos heroiczny, ballady, pieśni liryczne, oraz bajki.