Józef Schneider
Józef Schneider (ur. 1874 w Stebniku, zm. 21 maja 1958 w Żywcu) – polski leśnik, etnograf, narciarz[1].
.jpg) Józef Schneider (przed 1924) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
polska |
Życiorys
edytujSłużył w armii austriackiej, w której zapoznał się z narciarstwem i służył w tzw. patrolach narciarskich 30 batalionu strzelców polnych[2]. W 1895 zwolniony ze służby[2].
Następnie podjął pracę jako leśnik w byłym zarządzie lasów i dóbr państwowych w Tatarowie, tj. znanym letnisku karpackim[2]. Zyskał przychylność przełożonego (Marjan Małaczyński), dzięki czemu zasponsorowano mu narty, na który mógł pracować[2]. W efekcie powstała pierwsza w kraju grupa narciarzy[2]. Pomijając Wiktora Barabasza (1899) i Polaków na Syberii uznano to za początek polskiego grupowego narciarstwa[2]. W Tatarowie używano nart skandynawskich z drzewa hikory i bukowych syberyjskich, potem jesionowych[2].
W 1898 wydano jego broszurę pt. Na nartach skandynawskich, będąca początkiem literatury narciarskiej w języku polskim[2]. Uznawany za pioniera narciarstwa w Karpatach Wschodnich[1]. Tworzył ośrodek narciarski w Tatarowie[1]. Odbył pierwsze wejścia zimowe w Gorganach i Czarnohorze[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Schneider Józef, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-10-24].
- ↑ a b c d e f g h Bob. Do historji polskiego narciarstwa. „Stadjon”. Nr 23, s. 11, 3 października 1923.