Józef Langner
Józef Franciszek Langner (ur. 2 lipca 1896 w Żarach, zm. 17 grudnia 1960 w Hereford) – kanonier artylerii Wojska Polskiego. Kawaler Orderu Virtuti Militari[1].
| |
 kanonier
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 lipca 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
17 grudnia 1960 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1921 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUrodził się 2 lipca 1896 w rodzinie Leona i Michaliny z d. Liwińska[1]. Absolwent szkoły powszechnej. Od 1918 w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego w 1 baterii 1 dywizjonu artylerii z którą brał udział w walkach na froncie wojny polsko-bolszewickiej.
Szczególnie zasłużył się 20 kwietnia 1919 podczas walk o Wilno gdzie „z otwartych pozycji ostrzeliwał bolszewików, m.in. stanowiska km, broniąc dostępu do mostu Zielonego. Wytrwał na stanowisku aż do trafienia w głowę”[1]. Za tę postawę odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Zwolniony z wojska w 1921 jako inwalida wojenny. Pracował następnie w gospodarstwie rolnym które otrzymał w osadzie wojskowej w Radziwiłłowie.
10 lutego 1940 aresztowany i wywieziony w głąb ZSRR przez NKWD. Wraz z Armią gen. Andersa przedostał się do Palestyny. Następnie został zwolniony z wojska w 1943 ze względu na inwalidztwo. W 1947 przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł w 1960.
Życie prywatne
edytujŻonaty z Józefą z d. Kotlarz. Mieli troje dzieci[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3114[1][2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Polak (red.) 1993 ↓, s. 113.
- ↑ Floryanowicz 1929 ↓, s. 29.
Bibliografia
edytuj- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Ksawery Floryanowicz: Zarys historji wojennej 1-go dywizjonu artylerii konnej imienia gen. Józefa Bema. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.