Wikipedia

Józef Kulczycki (weterynarz)

Ten artykuł dotyczy lekarza weterynarii. Zobacz też: inne postaci noszące imię i nazwisko Józef Kulczycki.

Józef Kulczycki (ur. 30 stycznia 1888, zm. 9 kwietnia 1974) – polski lekarz weterynarii z tytułem doktora, pułkownik lekarz weterynarii Wojska Polskiego.

Józef Kulczycki
Ilustracja
pułkownik lekarz weterynarii pułkownik lekarz weterynarii
Data i miejsce urodzenia

30 stycznia 1888
Kraków

Data śmierci

9 kwietnia 1974

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Centrum Wyszkolenia Kawalerii
Szkoła Podoficerów Zawodowych Służby Weterynaryjnej
Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych

Stanowiska

kieronik kliniki
komendant szkoły
komendant centrum wyszkolenia

Późniejsza praca

wykładowca
naukowiec

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP)Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys

edytuj
 
Klinika Koni Wydziału Medycyny Weterynaryjnej SGGW – budynek im. prof. Józefa Kulczyckiego
 
Wejście do budynku Kliniki Koni

Urodził się 30 stycznia 1888[1]. Ukończył studia w zakresie weterynarii. Uzyskał tytuł naukowy doktora.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Zweryfikowany do stopnia majora w korpusie lekarzy weterynarii. Następnie awansowany do stopnia podpułkownika służby weterynaryjnej. W tym stopniu w latach 20. służył na stanowisku oficera weterynarii w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Wraz z innym pułkownikiem lekarzem weterynarii Konradem Millakiem udzielał pomocy klaczy Marszałka Józefa Piłsudskiego Kasztance tuż przed jej padnięciem 23 listopada 1927[2][3], a następnie wykonał jej sekcję, potwierdzającą wcześniejszą diagnozę o pęknięciu kręgów grzbietowych[4]. Wypchał padniętego konia o imieniu Jaś, należącego do mjr. Adama Królikiewicza, pierwszego polskiego medalisty olimpijskiego w konkurencji indywidualnej[5].

W marcu 1928 został przeniesiony do Szkoły Podoficerów Zawodowych Służby Weterynaryjnej w Warszawie na stanowisko kierownika kliniki[6]. Z dniem 1 grudnia 1929 został przesunięty na stanowisko komendanta szkoły[7][8]. 18 lutego 1930 został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 2. lokatą w korpusie oficerów weterynaryjnych[9]. Uzyskał habilitację. Został komendantem utworzonego w 1934 Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych[10] i pełnił tę funkcję do 1939[11].

Po II wojnie światowej był wykładowcą i kierownikiem Katedry Chirurgii[12] na Wydziale Weterynaryjnym Uniwersytetu Warszawskiego[11] i na Wydziale Weterynaryjnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie[2][13]. Jako profesor doktor habilitowany od 1957 do 1968 sprawował stanowisko przewodniczącego Komitetu Nauk Weterynaryjnych Polskiej Akademii Nauk, a od 1969 do 1974 był honorowym członkiem KNW[14].

Zamieszkiwał w kamienicy przy ulicy Elsterskiej 6/8 w Warszawie[15]. Zmarł 9 kwietnia 1974[16]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera N-4-7)[17].

Upamiętnienie

edytuj

Ukazały się publikacje: w 1997 pt. Chirurgia weterynaryjna Kulczyckiego[18], w 1998 pt. Weterynaryjna diagnostyka chirurgiczna Kulczyckiego autorstwa Eustachego Szeligowskiego[19].

16 września 2004 została otwarta siedziba Kliniki Koni Katedry Nauk Klinicznych Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego; a jej budynek przy ulicy Nowoursynowskiej 100[20][21] został nazwany imieniem prof. Józefa Kulczyckiego; podczas uroczystości przy udziale Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi Wojciecha Olejniczaka, została wówczas odsłonięta tablica pamiątkowa honorująca prof. J. Kulczyckiego i medalion z jego portretem[12].

Publikacje

edytuj
  • Przyczynek do chirurgii przedniej powierzchni napięstka u konia (1928)
  • Szpat w świetle promieni Roentgena (1933)
  • Arteriografia kończyn koni (1938)
  • Wymię krowy i jego najważniejsze schorzenia (1948)
  • Terapia chirurgiczna zwierząt domowych (1950)
  • Diagnostyka chirurgiczna weterynaryjna (1952)
  • Diagnostyka chirurgiczna zwierząt domowych (koni i bydła) (1970)

Ordery i odznaczenia

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Biograficzna Baza Danych Lekarzy Weterynarii. Litery I-K. wetcentrum.pl. [dostęp 2015-04-01].
  2. ↑ a b Franciszek Kobryńczuk: Ostatnie dni ułańskiego życia Kasztanki Marszałka. 2012-11-09. [dostęp 2015-04-01].
  3. ↑ Franciszek Kobryńczuk. Ostatnie dni ułańskiego życia Kasztanki Marszałka. „Sanktuarium św. Andrzeja Boboli”, s. 12, Nr 11-12 (274-275) / 2012. Parafia św. Andrzeja Boboli w Warszawie-Mokotowie. 
  4. ↑ Konrad Millak: Koniec Marszałkowskiej Kasztanki. Oflag VI B Dössel: 1942-11-29, s. 5-6f.
  5. ↑ Robert Gawkowski: Rola konia w funkcjonowaniu Uniwersytetu Warszawskiego. [dostęp 2015-04-01].
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 132.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 407.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 341, 828.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 lutego 1930 roku, s. 65.
  10. ↑ Jerzy Kita. 90 lat polskiej służby weterynaryjnej. „Życie Weterynaryjne”, s. 914, Nr 11 z 2009. 
  11. ↑ a b Ryszard Jeleniewicz. 95 lat służby weterynaryjnej Wojska Polskiego. „Biuletyn Północno-Wschodniej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej”, s. 38, Nr 4 (50) / 2013. ISSN 2081-3708. 
  12. ↑ a b Otwarcie nowej kliniki SGGW. 2004-09-16. [dostęp 2015-04-01].
  13. ↑ Franciszek Kobryńczuk. Ostatnie dni ułańskiego życia Kasztanki Marszałka. „Sanktuarium św. Andrzeja Boboli”, s. 13, Nr 11-12 (274-275) / 2012. Parafia św. Andrzeja Boboli w Warszawie-Mokotowie. 
  14. ↑ Historia Komitetu Nauk Weterynaryjnych. komwet.pan.pl. [dostęp 2015-04-01].
  15. ↑ Ulica Elsterska. Józef Kulczycki. [dostęp 2015-04-01].
  16. ↑ Informacje o zmarłych. Jerzy Kulczycki. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2017-03-13].
  17. ↑ Lista pochowanych. Józef Kulczycki. um.warszawa.pl. [dostęp 2017-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-18)].
  18. ↑ Józef Kulczycki – publikacje w bazie Google Books. google.pl. [dostęp 2015-04-01].
  19. ↑ Weterynaryjna diagnostyka chirurgiczna Kulczyckiego - Eustachy Szeligowski. hippoland.abc24.pl. [dostęp 2015-04-01].
  20. ↑ Anna Chlebicka, Anna Stępień: Poszukiwacze warszawskich tradycji: Służew. s. 17. [dostęp 2015-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  21. ↑ Klinika Wolica SGGW. klinikakoni.sggw.pl. [dostęp 2015-04-01].
  22. ↑ Zarządzenie o nadaniu Wielkiej Wstęgi Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Komandorskiego Orderu Odrodzenia Polski, Krzyża Oficerskiego Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410) „za zasługi w służbie wojskowej”.
  23. ↑ Zarządzenie o nadaniu Złotego Krzyża Zasługi (M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101) „za zasługi na polu wyszkolenia i wiedzy lekarskiej w wojsku”.
  24. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 lipca 1951 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1951 r. nr 74, poz. 1007) „za wybitną działalność naukową”.

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Józef_Kulczycki_(weterynarz)&oldid=74484507”