Wikipedia

Józef Kulczycki (kapitan)

polski oficer, ofiara zbrodni katyńskiej
Ten artykuł dotyczy oficera artylerii. Zobacz też: inne postaci noszące imię i nazwisko Józef Kulczycki.

Józef Kulczycki, także Konrad Starzeński[a] (ur. 28 stycznia 1894 w Ostapiu, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, ofiara zbrodni katyńskiej.

Józef Kulczycki
kapitan artylerii kapitan artylerii
Data i miejsce urodzenia

28 stycznia 1894
Ostapie

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

do 1934, 1939–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

7 pułk artylerii lekkiej

Stanowiska

dowódca baterii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941)

Życiorys

edytuj

Urodził się 28 stycznia 1894 we wsi Ostapie, w ówczesnym powiecie skałackim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Stanisława i Marii z Buczackich[2][3].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 3 pułku piechoty Legionów Polskich[3]. 3 września 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich, pełniący służbę w 2 pułku artylerii polowej Legionów, został mianowany z dniem 1 września 1919 podporucznikiem w artylerii[4]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w artylerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[5].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 2 pułku artylerii polowej Legionów w Kielcach[6][7][8][9]. 1 czerwca 1921 był przydzielony do Dowództwa 2 Dywizji Legionów[6]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 357. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10][11][12]. 3 maja 1926 prezydent RP nadał mu stopień kapitana ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1925 i 31. lokatą w korpusie oficerów artylerii[13][14][15]. W styczniu 1931 został przydzielony do 10 Dywizji Piechoty w Łodzi na stanowisko oficera sztabu, lecz już w sierpniu tego roku został przeniesiony do 7 pułku artylerii polowej w Częstochowie[16][17]. Od 26 października 1931 do 14 kwietnia 1934 dowodził 3. baterią[18]. W kwietniu 1934 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr IV, a z dniem 31 lipca tego roku przeniesiony w stan spoczynku[19][20].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej i osadzono go w obozie w Starobielsku[3]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[3], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[21]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 1755[3].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[22][23][24]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[25][26][27].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 288.
  2. ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-05].
  3. ↑ a b c d e Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 275.
  4. ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 90 z 25 września 1919, poz. 3279.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 29 stycznia 1921, s. 150.
  6. ↑ a b Spis oficerów 1921 ↓, s. 281.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 717.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 640.
  9. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 376.
  10. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 207.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 824.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 748.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926, s. 130.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 467.
  15. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 190.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 241.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 675.
  18. ↑ Kuprianis 2010 ↓, s. 563.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 marca 1934, s. 135.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 282.
  21. ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  22. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 43 [dostęp 2024-10-30] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
  23. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  24. ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
  25. ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
  26. ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
  27. ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
  28. ↑ M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255, poz. 772, jako kpt. Starzeński Konrad.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933, s. 283.
  30. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-08-05].

Uwagi

edytuj
  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako Konrad Starzeński. 22 grudnia 1934 ogłoszono sprostowanie nazwiska kpt. Konrada Starzeńskiego z „Konrad Starzeński” na nazwisko rodowe „Józef Kulczycki”[1].

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Józef_Kulczycki_(kapitan)&oldid=75097640”