Józef Jan Korabiowski
Józef Jan Korabiowski (ur. 5 marca 1909 w Kołomyi, zm. 29 czerwca 2008 w Glenrothes) – polski dowódca wojskowy, major artylerii Polskich Sił Zbrojnych. W 1967 awansowany przez władze RP na uchodźstwie na stopień podpułkownika artylerii
 major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
5 marca 1909 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 czerwca 2008 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1928–1947 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
    
| |
Rodzina
edytujBył synem Andrzeja i Jadwigi z Höffnerów. 17 lutego 1938 zawarł związek małżeński z Marią Magdaleną Molisak (1920–1995), absolwentką Gimnazjum Sióstr Urszulanek w Stanisławowie. Miał troje dzieci: urodzonego w Polsce w roku 1938 Andrzeja oraz urodzonych w Szkocji Mariana i Zofię.
Służba wojskowa
edytuj16 lipca 1928 wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego. Od 1929 w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu. 15 sierpnia 1931 mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1931 i 31 lokatą w korpusie oficerów artylerii. Z dniem 1 września 1931 wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu w 11 pułku artylerii polowej w Stanisławowie.
W wojnie obronnej z 1939, w stopniu kapitana, dowodził 5 baterią 11 Karpackiego pułku artylerii lekkiej. Po zakończeniu działań wojennych w Polsce, przez Węgry przedostał się do Francji. W kampanii francuskiej 1940 dowodził 4 baterią 2 Warszawskiego pułku artylerii lekkiej. 21 czerwca 1940 internowany w Szwajcarii. Od 13 stycznia 1945 w Wielkiej Brytanii, dowodził III dywizjonem 14 pułku artylerii lekkiej. Awansowany na majora.
Okres powojenny
edytujPo demobilizacji w roku 1949 osiedlił się w Szkocji, gdzie pracował między innymi jako konduktor, kierowca autobusu oraz, do emerytury, jako górnik w kopalni węgla kamiennego. W 1967 awansowany przez władze RP na uchodźstwie na stopień podpułkownika artylerii[1][2]. Od 10 września 1968 sprawował stanowisko delegata Rządu RP na uchodźstwie na okręg hrabstwa Fife[3][4][5]. 11 maja 1980 na własną prośbę został odwołany ze stanowiska delegata rządu RP na rejon Wschodniej Szkocji[6]. Był działaczem polonijnym, a od roku 1975 pełnił funkcję prezesa koła Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Kirkcaldy. Zmarł 29 czerwca w Glenrothes. Został pochowany na cmentarzu w Falkirk.
Żona (ociemniała w wyniku obrażeń odniesionych w roku 1944) wraz z najstarszym synem dotarli do Szkocji dopiero w roku 1956[2].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (28 lutego 1981)[7]
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi – dwukrotnie
- Krzyż Wojenny (Croix de Guerre)
- Złota odznaka honorowa Koła Lwowian w Londynie (15 grudnia 1982)[8]
- Srebrna odznaka honorowa Koła Lwowian w Londynie (17 grudnia 1979)[9]
Przypisy
edytuj- ↑ Lista oficerów Polskich Sił Zbrojnych według awansów dokonanych na uchodźstwie. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 7, Nr 4 z 30 czerwca 1969.
- ↑ a b Z żałobnej karty – śp. ppłk. Józef Jan Korabiowski [online], Edynburski Biuletyn Informacyjny [dostęp 2011-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
- ↑ Powołanie delegatów Rządu R. P.. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 46, Nr 7 z 31 grudnia 1968.
- ↑ Zwolnienie delegatów Rządu R. P.. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 28, Nr 6 z 29 listopada 1979.
- ↑ Mianowanie delegatów Rządu R. P.. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 29, Nr 6 z 29 listopada 1979.
- ↑ Zwolnienie Delegata Rządu R. P.. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 13, Nr 5 z 30 maja 1980.
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 12, Nr 3 z 31 grudnia 1981.
- ↑ Odznaki honorowe Koła Lwowian. „Biuletyn”. Nr 44, s. 90, Grudzień 1982. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Odznaki honorowe Koła Lwowian. „Biuletyn”. Nr 37, s. 98, Grudzień 1979. Koło Lwowian w Londynie.
Bibliografia
edytuj- Józef Jan Korabiowski, W rogatywce i w berecie, Warszawa: LTW Łomianki, 2004, ISBN 83-88736-52-3.