Józef Garbacik
Józef Garbacik (ur. 18 marca 1907 w Dobrucowej, zm. 2 czerwca 1976 w Krakowie) – polski historyk, regionalista, organizator Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, wykładowca Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: mediewistyka | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Jagielloński |
Życiorys
edytujJózef Garbacik był jednym z dziewięciorga dzieci Michała i Anny z Zająców, chłopskiej rodziny z Dobrucowej koło Tarnowca w powiecie jasielskim[1]. Ukończył szkołę powszechną w Tarnowcu, a w 1926 zdał egzamin dojrzałości w Państwowym Gimnazjum w Jaśle[2][3], w którym zaangażował się w ruch harcerski. Egzamin dojrzałości złożył w 1926 roku[4]. W tym samym roku rozpoczął studia na Wydziale Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wśród jego nauczycieli byli profesorowie Wacław Sobieski, Władysław Semkowicz oraz Jan Dąbrowski[5]. Po ukończeniu studiów odbył w 1931 roku podróż naukową do Włoch, gdzie zbierał materiały do pracy doktorskiej na temat stosunków polsko-włoskich w XV wieku. Stopień doktora uzyskał w 1932 roku pod kierunkiem profesora Jana Dąbrowskiego [./Józef_Garbacik#cite_note-Kiryk-6 [6]].
Do wybuchu II wojny światowej pracował jako nauczyciel gimnazjalny w szkołach Krakowa i Kielc. Brał udział w walkach kampanii wrześniowej[1]. Okres okupacji spędził w rodzinnej wsi, pracując w biurze gminnym w Tarnowcu[4]. Po zakończeniu wojny powrócił do Krakowa i podjął pracę naukową na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po kolejnym pobycie we Włoszech, w 1947 roku uzyskał habilitację na podstawie rozprawy Filip Kallimach jako dyplomata i polityk[1]. W 1951 roku został docentem etatowym[5], pełniąc stanowisko dziekana Wydziału Historyczno-Filozoficznego Uniwersytetu Jagiellońskiego[1]. Był także opiekunem Koła Naukowego Historyków Studentów UJ[5]. W 1952 roku otrzymał tytuł profesora zwyczajnego[4].
Był organizatorem[6] i pierwszym dziekanem Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W 1961 roku został kierownikiem Zakładu Historii Powszechnej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie[1]. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego[5] oraz Komisji Nauk Historycznych krakowskiego oddziału Polskiej Akademii Nauk[1], redaktorem „Małopolskich Studiów Historycznych”, „Kwartalnika Historycznego” i „Wiadomości Historycznych”[4]. Należał do PZPR[6].
Zmarł 2 czerwca 1976 roku w Krakowie i został pochowany na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty) (pas 104, grób 8)[7][1]. Jego brat, Eugeniusz Garbacik (1913–2011), był ekonomistą, profesorem Akademii Ekonomicznej w Krakowie[6].
Publikacje
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h Wiesław Hap, Poczet wybitnych jaślan i ludzi związanych z regionem, Jasło: Stowarzyszenie Miłośników Jasła i Regionu Jasielskiego, 2005, s. 219–222, ISBN 83-917660-5-5, OCLC 69278254.
- ↑ Jubileusz jasielskiej szkoły. „Nowiny”, s. 4, Nr 144 z 18 czerwca 1968.
- ↑ Wykaz uczniów klas ósmych od roku szkolnego 1875/6. W: Księga pamiątkowa 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868–1938. Jasło: 1938, s. 122.
- ↑ a b c d e Wanda Belcik, Regionaliści krośnieńscy – informator biograficzny, Krosno: Stowarzyszenie Miłośników Ziemi Krośnieńskiej [etc.], 2007, s. 29–30, ISBN 978-83-7530-019-2, OCLC 233428279.
- ↑ a b c d Stanisław Cynarski: Człowiek mija – zostaje jego dzieło. „Podkarpacie. Tygodnik Społeczno-Polityczny”, nr 24 (298) z 17 czerwca 1976
- ↑ a b c Feliks Kiryk: Mediewistyczne badania Józefa Garbacika. „Konspekt. Pismo Akademii Pedagogicznej w Krakowie”. Nr 14–15, wiosna-lato 2003. wsp.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-06-27)]. ISSN 1509-6726.
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Józef Garbacik. rakowice.eu. [dostęp 2018-08-31].