Józef Flis

To jest wersja przejrzana, która została oznaczona 30 lip 2024. Na przejrzenie oczekują zmiany w szablonach lub plikach, które są zawarte na tej stronie.

Józef Flis (ur. 25 lutego 1949 roku w Majdanie na Lubelszczyźnie) – generał broni Wojska Polskiego w stanie spoczynku.

Józef Flis
Ilustracja
Józef Flis (2006)
generał broni w st. spocz. generał broni w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1949
Majdan

Przebieg służby
Lata służby

1967–2007

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Stanowiska

zastępca szefa Sztabu Generalnego WP, komendant Akademii Obrony Narodowej

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”

Służba wojskowa

edytuj

Służbę w WP rozpoczął w 1967 r. jako podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. T. Kościuszki we Wrocławiu. Po ukończeniu szkoły pełnił służbę na stanowisku dowódcy plutonu i kompanii rozpoznawczej w 5 Kołobrzeskim Pułku Zmechanizowanym im. Otokara Jarosza w Szczecinie. W 1974 r. został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu piechoty zmotoryzowanej w 41 Pułku Zmechanizowanym im. mjr Bronisława Lachowicza w Szczecinie. W 1975 r. objął stanowisko komendanta Szkoły Oficerów Rezerwy w Ośrodku Szkolenia Wojsk Lądowych w Elblągu. W 1977 r. skierowany na studia do Akademii Wojskowej im. M. Frunzego w Moskwie.

W 1980 został szefem sztabu, a w 1982 dowódcą 5 Kołobrzeskiego Pułku Zmechanizowanego. W 1984 r. wyznaczony na stanowisko szefa sztabu 8 Drezdeńskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Bartosza Głowackiego w Koszalinie. W latach 1986–1988 był dowódcą 15 Dywizji Zmechanizowanej im. Gwardii Ludowej w Olsztynie.

Po ukończeniu Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego SZ ZSRR w 1990 objął stanowisko zastępcy szefa Zarządu Operacyjno-Strategicznego Sztabu Generalnego WP. W 1994 awansowany na stopień generała brygady.

W latach 1994–1996 był komendantem-rektorem Wyższej Szkoły Oficerskiej im. Stefana Czarnieckiego w Poznaniu. Od 1996 r. pełnił obowiązki dowódcy Grupy Organizacyjno-Przygotowawczej Dowództwa Wojsk Lądowych. Potem był szefem sztabu Dowództwa Wojsk Lądowych. W 1997 awansowany na generała dywizji. W latach 1997–1999 był zastępcą szefa Sztabu Generalnego WP ds. systemów dowodzenia i szkolenia. Od 1999 pierwszy zastępca szefa Sztabu Generalnego WP. W 2002 r. mianowany na stopień generała broni[1]. W 2003 uzyskał w Akademii Obrony Narodowej w Warszawie stopień doktora nauk wojskowych. W latach 2003–2006 był komendantem - rektorem Akademii Obrony Narodowej w Warszawie. W 2007 r. odszedł do rezerwy.

Wykształcenie wojskowe

edytuj

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Mariusz Jędrzejko, Mariusz L. Krogulski, Marek Paszkowski –„Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej 1989–2002”, wyd. von. Borowiecky, Warszawa 2002