Izoelektronowość – cecha dwóch lub więcej indywiduów chemicznych polegająca na posiadaniu takiej samej liczby elektronów walencyjnych oraz takiej samej budowy cząsteczek. Związki izoelektronowe mogą być zbudowane z różnych atomów, ale ich liczba i układ wiązań są takie same. Przykładem izoelektronowości są cząsteczki N≡N, N≡O+ i C≡O – wszystkie trzy mają 10 elektronów walencyjnych i podobny charakter wiązań[1]. Są one również izolobalne.

Inne przykłady par izoelektronowych

Do związków, które mimo identycznej liczbie elektronów walencyjnych nie są izoelektronowe ze względu na różną budowę należy para Me2C=O i Me–N=N–Me[1] (każda z cząsteczek ma łącznie 24 elektrony walencyjne).

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c isoelectronic, [w:] A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI10.1351/goldbook.I03276, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).