Iwan Połbin

Iwan Połbin
Иван Полбин
	generał major lotnictwa
Pełne imię i nazwisko	Iwan Siemionowicz Połbin
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1905 ; Rtiszczewo-Kamienka
Data i miejsce śmierci	11 lutego 1945 ; Wrocław
	Przebieg służby
Lata służby	1927–1945
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Wojskowe Siły Powietrzne
Jednostki	6 Gwardyjski Korpus Lotnictwa Bombowego
Stanowiska	dowódca korpusu
Główne wojny i bitwy	bitwa nad Chałchin-Goł;; II wojna światowa: bitwa stalingradzka; operacja lwowsko-sandomierska; operacja dolnośląska †;
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Iwan Siemionowicz Połbin (ros. Иван Семёнович Полбин; ur. 1^?/14 stycznia 1905 w Rtiszczewie-Kamience, zm. 11 lutego 1945 we Wrocławiu) – radziecki dowódca wojskowy, generał major lotnictwa, dwukrotny Bohater Związku Radzieckiego (1942, 1945).

Życiorys

Urodził się we wsi Rtiszczewo-Kamienka (od 1965 – Połbino), obecnie w rejonie majnskim obwodu uljanowskiego. W 1918 opuścił rodzinną wieś i zaczął pracować w brygadzie naprawczej na kolei. Wstąpił wtedy do Komsomołu. W 1927 wcielony do Armii Czerwonej. Następnie skierowany do wojskowej szkoły pilotów w Orenburgu, którą ukończył z wyróżnieniem w 1931. Po ukończeniu szkoły skierowany do lotnictwa bombowego na Dalekim Wschodzie. Pełnił tam służbę do 1941. W 1939 brał udział w walkach nad Chałchin-Goł.

W 1941 został dowódcą 150 pułku lotnictwa bombowego i po ataku Niemiec na ZSRR walczył w rejonie Smoleńska, Wielkich Łuków i Rżewa, w 1942 dowodził tym pułkiem w trakcie bitwy stalingradzkiej. Za walki w trakcie tej bitwy otrzymał 23 listopada 1942 r. tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. W grudniu 1942 został dowódcą 301 Dywizji Lotnictwa Bombowego, a następnie od kwietnia 1943 dowódcą 1. Korpusu Lotnictwa Bombowego (przemianowany później na 6 Gwardyjski Korpus Lotnictwa Bombowego).

20 października 1943 dowodząc grupą 17 samolotów bombowych Pe-2 i 17 samolotów myśliwskich, napotkał grupę niemieckich samolotów bombowych. W czasie gdy samoloty myśliwskie nawiązały walkę z osłoną niemieckich samolotów bombowych, wydał rozkaz zaatakowania przez samoloty bombowe Pe-2 bronią pokładową niemieckich samolotów bombowych^[1]. Był to pierwszy przypadek w lotnictwie radzieckim takiego użycia samolotów bombowych^[2]. W trakcie tej walki lotnicy radzieccy zestrzelili 13 samolotów, z tego 6 zestrzeliły samoloty Pe-2, przy stracie 3 własnych maszyn^[1].

Dowodzony przez niego korpus wziął udział w operacji lwowsko-sandomierskiej 1 Frontu Ukraińskiego w 1944, atakował szlaki komunikacyjne w rejonie Kielc i Rzeszowa. W operacji wiślańsko-odrzańskiej dowodził 6 Gwardyjskim Korpusem Lotnictwa Bombowego w składzie 1. Frontu Ukraińskiego. 11 lutego 1945 dowodził w powietrzu grupą 9 samolotów Pe-2, która zaatakowała baterię artylerii znajdującą się we Wrocławiu i ostrzeliwującą nacierające na miasto oddziały. W trakcie ataku samolot pilotowany przez Połbina został trafiony pociskiem i rozbił się, był to jego 157 lot bojowy. Cała załoga zginęła.

6 kwietnia 1945 pośmiertnie nadano mu po raz drugi tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. 5 maja 1980 odsłonięto symboliczną mogiłę Iwana Połbina na cmentarzu oficerów radzieckich na Partynicach we Wrocławiu. Jego imię nosi także jedna z ulic na wrocławskim osiedlu Kozanów.

Odznaczenia

Iwan Połbin na znaczku pocztowym z okresu ZSRR.

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego – dwukrotnie (1942^[3], 1945)
Order Lenina – dwukrotnie
Order Czerwonego Sztandaru – dwukrotnie
Order Suworowa II klasy
Order Bohdana Chmielnickiego I klasy
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Order Czerwonej Gwiazdy

Przypisy

↑ ^a ^b T. Malinowski Lotnicy świata str. 198.
↑ Wniosek nagrodowy dowódcy 2 Armii Lotniczej gen. płk. S. Krasowskiego z 10 lutego 1945.
↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу Красной Армии» от 23 ноября 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 12 декабря (№ 44 (203)). — С. 1.

Bibliografia

Tadeusz Malinowski: Lotnicy świata. Warszawa: WKiŁ, 1985, s. 197–199. ISBN 83-206-0495-8. OCLC 830181110.

Linki zewnętrzne

Biografia w języku rosyjskim
Biografia, ros.. lib.rin.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

[Malinowski-1] T. Malinowski Lotnicy świata str. 198.

[2] Wniosek nagrodowy dowódcy 2 Armii Lotniczej gen. płk. S. Krasowskiego z 10 lutego 1945.

[3] Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу Красной Армии» от 23 ноября 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 12 декабря (№ 44 (203)). — С. 1.

[1]

[2]

[3]