Iwan Jurin
Iwan Aleksiejewicz Jurin, ros. Иван Алексеевич Юрин (ur. 16 stycznia?/28 stycznia 1896 we wsi Góry, zm. 26 listopada 1951 w Moskwie) – Rosjanin, generał porucznik wojsk łączności Armii Radzieckiej i generał dywizji ludowego Wojska Polskiego.
generał porucznik wojsk łączności | |
Data i miejsce urodzenia |
28 stycznia 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | |
Siły zbrojne |
Armia Czerwona/Radziecka (1918–1951) |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca wojsk łączności |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
|
Życiorys
edytujUrodził się 1896 roku we wsi Góry, w powiecie kołomeńskim na terenie ówczesnej guberni moskiewskiej, w rodzinie chłopskiej. Jego starszy brat Mikołaj brał udział w ruchu rewolucyjnym, został aresztowany i zesłany.
Od stycznia 1918 roku był żołnierzem wojsk łączności Armii Czerwonej. Uczestniczył w wojnie domowej w Rosji. W 1939 roku ukończył Wojskową Akademię Łączności w Leningradzie. W czasie II wojny światowej dowodził kolejno wojskami łączności 7 Armii Rezerwowej, 62 Armii i 8 Gwardyjskiej Armii. Uczestnik bitwy stalingradzkiej. 1 września 1943 roku został mianowany generałem majorem wojsk łączności.
25 sierpnia 1944 roku został odkomenderowany do Wojska Polskiego. Był organizatorem polskich wojsk łączności. W czasie wojny był dowódcą Wojsk Łączności Wojska Polskiego, a po jej zakończeniu szefem Departamentu Łączności Ministerstwa Obrony Narodowej.[1]. 14 grudnia 1945 roku Krajowa Rada Narodowa mianowała go generałem dywizji. 6 marca 1947 powrócił do ZSRR.
Zmarł 26 listopada 1951 roku w Moskwie i został pochowany na cmentarzu Wwedeńskim.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Order Lenina (ZSRR)
- Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR, trzykrotnie)
- Order Kutuzowa II stopnia (ZSRR)
- Order Wojny Ojczyźnianej II stopnia (ZSRR)
- Order Czerwonej Gwiazdy (ZSRR)
- Medal „Za zdobycie Berlina” (ZSRR)
- Medal „Za obronę Stalingradu” (ZSRR)
- Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej” (ZSRR)
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR)
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (11 maja 1945)[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (1946)
- Medal za Warszawę 1939–1945
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
Przypisy
edytuj- ↑ M.P. z 1945 r. nr 6, poz. 26 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą”.
Bibliografia
edytuj- Edward Jan Nalepa , Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim 1943–1968, Warszawa: Bellona, 1995, ISBN 83-11-08353-3, OCLC 830273795 .
- Maciej Szczurowski, Dowódcy Wojska Polskiego na froncie wschodnim 1943–1945. Słownik biograficzny, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 1996, wyd. II uzupełnione, ISBN 83-87103-08-X.
- Henryk Kosk, Generalicja polska, t. I, Pruszków 1998.
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990 t. II: I–M, Toruń 2010, s. 119–120.
- * В.А. Симанский. Линии связи армии: Киев, Сталинград, Войско Польское, Берлин. - „Фотон-Экспресс” №6(86), октябрь 2010, c. 47–49.