Isle of Ely

Isle of Ely – kraina geograficzno-historyczna we wschodniej Anglii, na terenie hrabstwa Cambridgeshire. Kraina obejmuje niskie wzniesienie (do ok. 40 m n.p.m.^[1]) o długości około 11 km i szerokości 6 km, otoczone przez depresyjną równinę The Fens. Główną miejscowością na jej terenie jest miasto Ely.

W przeszłości otaczająca krainę równina pokryta była mokradłami, w praktyce czyniąc ten obszar wyspą (stąd nazwa krainy; ang. isle – wyspa). Ze względu na swą niedostępność Isle of Ely stała się siedzibą Herewarda, jednego z głównych przywódców anglosaskiego ruchu oporu przeciw Wilhelmowi Zdobywcy, po inwazji Normanów na Anglię w 1066 roku. W XVII roku równinę zaczęto osuszać, a obecnie wykorzystywana jest ona rolniczo.

W latach 1889–1961 Isle of Ely wraz z sąsiadującymi terenami stanowiła samodzielne hrabstwo, w 1961 roku liczące 971 km² powierzchni oraz 89 180 mieszkańców^[2]. Na jego terenie znajdowały się dodatkowo m.in. miasta Chatteris, March, Whittlesey oraz Wisbech.

Przypisy

↑ Isle of Ely. WheresThePath.com. [dostęp 2011-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-07)]. (ang.).
↑ The Isle of Ely – Population Statistics. A vision of Britain through time. [dostęp 2011-09-19]. (ang.).

Bibliografia

Isle of Ely, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2011-09-19] (ang.).

[1] Isle of Ely. WheresThePath.com. [dostęp 2011-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-07)]. (ang.).

[census-2] The Isle of Ely – Population Statistics. A vision of Britain through time. [dostęp 2011-09-19]. (ang.).

[1]

[2]