Wikipedia

Iskra Kielce

Iskra Kielce – klub sportowy z Kielc. Działał w latach 1952–1973 i kontynuował tradycje przedwojennego Granatu (1935–1939).

Historia klubu i jego sekcje

edytuj

Klub kontynuował tradycje założonego w 1935 roku Granatu Kielce. Powstał on przy Zakładach Zbrojeniowych „Granat” i posiadał trzy sekcje[1]. Drużyna piłkarska, w której grało kilku zawodników zlikwidowanego przed sezonem 1937 Strzelca Kielce (m.in. Jan Broniś i Zygmunt Gajek)[2], rywalizowała w rozgrywkach podokręgu kieleckiego, natomiast w sezonie 1938/1939 przystąpiła do klasy A Krakowskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej (trzeci poziom ligowy). Okazała się najlepsza w jednej z grup, jednak nie przystąpiła do meczów o awans z powodu wybuchu II wojny światowej[3]. Zawodnikiem sekcji kolarskiej Granatu był m.in. Franciszek Kafar – kolarz uznawany za jednego z najlepszych w Kielcach w okresie międzywojennym[4]. Do czołowych bokserów zaliczano Mieczysława Barana i Stanisława Kulczyckiego – uczestników mistrzostw Polski. Ten pierwszy wystartował w krajowym czempionacie w 1938 w Łodzi, gdzie w wadze półciężkiej został pokonany przez Szkwarkowskiego, zaś drugi rok później przegrał w Katowicach przez nokaut w trzeciej rundzie z Wasylem Biłyjem[5].

W 1952 roku został założony klub Stal Zakłady Metalowe Kielce[a], nazwę Iskra przyjął w 1957[6]. Posiadał kilka sekcji:

  • kolarstwo – zawodnikami sekcji kolarskiej byli m.in. Henryk Siwek i Edward Błaszczyk[6]. Ten pierwszy zaliczany był do najlepszych kolarzy regionu, w 1961 roku wziął udział w Tour de Pologne. Na etapie, który prowadził z Zielonej Góry do Piły, zajął szóste miejsce. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 17 pozycji[7].
  • piłka nożna – piłkarze nożni Iskry w 1960 roku po raz pierwszy awansowali do klasy okręgowej. Po spadku szybko do niej powrócili (1962) i grali w niej aż do czasu połączenia się z SHL. Ostatni swój sezon (1972/1973) zakończyli na szóstej pozycji[3]. Ponadto piłkarze Iskry dwukrotnie uczestniczyli w pucharze Polski na szczeblu centralnym. W sezonie 1964/1965 w pierwszej rundzie spotkali się z Włókniarzem Łódź, którego pokonali 3:2. W następnej fazie przegrali 0:3 z Cracovią i zostali wyeliminowani z rywalizacji[8]. W kolejnych rozgrywkach odpadli w I rundzie, ponosząc porażkę w domowym meczu z Wawelem Kraków (2:7)[9].
  • piłka ręczna – sekcja piłki ręcznej powstała w 1965 roku, poprzez przejęcie graczy z SHL Kielce. Działała zarówno drużyna męska jak i żeńska (od 1968). Obie występowały w II lidze. Trenerem mężczyzn był m.in. Edward Strząbała[6].
Osobny artykuł: Vive Kielce.
  • tenis stołowy – tenisiści stołowi Iskry nie odnosili sukcesów w rozgrywkach na szczeblu centralnym, do najlepszych zawodników okręgu zaliczany był za to Kazimierz Wąsik[10].

W 1973 roku Iskra połączyła się z SHL Kielce, tworząc Koronę. Powstały w niej cztery sekcje, w tym sekcje kolarstwa, piłki nożnej i piłki ręcznej[11].

W 1991 roku z Korony wydzielono sekcję piłki ręcznej. Przyjęła ona nazwę Iskra, nawiązując tym samym do „starej Iskry”[10]. Pod szyldem tym występowała do 1999 roku[b]. W tym czasie osiągnęła swoje pierwsze sukcesy – została m.in. mistrzem Polski. Obecnie rywalizuje jako Industria Kielce.

Część kibiców Vive nadal utożsamia się z nazwą Iskra. W 2010 roku powstało Stowarzyszenie Kibiców „Iskra Kielce”, natomiast jednym z głównych celów istniejącej grupy ultras, Ultras BRC`10, jest „odzyskanie poprawnej nazwy klubu”[12].

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Zakłady Metalowe Kielce po wojnie przejęły schedę po Zakładach Zbrojeniowych „Granat”.
  2. ↑ 1991–1994 – Iskra Kielce, 1994–1996 – Iskra/Ceresit Kielce, 1996–1998 – Iskra Kielce, 1998–1999 – Iskra/Lider Market Kielce.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Marek Michniak, Antoni Pawłowski: Świętokrzyski Leksykon Sportowy. Kielce: Słowo Kibica, 2002, s. 59. ISBN 83-909812-7-0.
  2. ↑ Marek Michniak, Antoni Pawłowski: Z piłką nożną przez Kielecczyznę. Kielce: Słowo Kibica, 1998, s. 25. ISBN 83-909812-0-3.
  3. ↑ a b Historia Klubu. korona-kielce.pl. [dostęp 2012-01-09]. (pol.).
  4. ↑ Marek Michniak, Antoni Pawłowski: Cykliści z Gór Świętokrzyskich. Kielce: Słowo Kibica, 2000, s. 169. ISBN 83-909812-3-8.
  5. ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: 70 lat pięściarstwa na Kielecczyźnie. Kielce: Kielecki Okręgowy Związek Bokserski, 1999, s. 13.
  6. ↑ a b c Marek Michniak, Antoni Pawłowski: Świętokrzyski..., op.cit., s. 69.
  7. ↑ Marek Michniak, Antoni Pawłowski: Cykliści..., op.cit., s. 115.
  8. ↑ Poland – Full Cup History (1964/1965). rsssf.com. [dostęp 2012-01-09]. (ang.).
  9. ↑ Poland – Full Cup History (1964/1965). rsssf.com. [dostęp 2012-01-09]. (ang.).
  10. ↑ a b Marek Michniak, Antoni Pawłowski: Świętokrzyski..., op.cit., s. 70.
  11. ↑ Marek Michniak, Antoni Pawłowski: Świętokrzyski..., op.cit., s. 94–96.
  12. ↑ Grupa Ultras BRC'10. iskrakielce.pl. [dostęp 2012-01-09]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Iskra_Kielce&oldid=73817310”