Isaak Bolesławski

Isaak Jefriemowicz Bolesławski, ros. Исаак Ефремович Болеславский (ur. 9 czerwca 1919 w Złotonoszy na Ukrainie, zm. 15 lutego 1977 w Mińsku) – radziecki szachista i teoretyk szachowy, arcymistrz od 1950 roku.

Isaak Bolesławski

Isaak Bolesławski, 1960
Data i miejsce urodzenia	9 czerwca 1919 Złotonosza
Data i miejsce śmierci	15 lutego 1977 Mińsk
Obywatelstwo	ZSRR
Tytuł szachowy	arcymistrz (1950)

	a	b	c	d	e	f	g	h
8									8
7									7
6									6
5									5
4									4
3									3
2									2
1									1
	a	b	c	d	e	f	g	h

Wariant Bolesławskiego w obronie sycylijskiej

Kariera szachowa

Pierwszy sukces odniósł w roku 1936, zajmując III miejsce w rozegranych w Leningradzie mistrzostwach Związku Radzieckiego juniorów. W latach 1938–1939 dwukrotnie zwyciężył w mistrzostwach Socjalistycznej Republiki Ukraińskiej i w wieku 20 lat zakwalifikował się do mistrzostw ZSRR, otrzymując jednocześnie tytuł mistrza.

Pierwszy start w finale mistrzostw ZSRR w roku 1940 w Moskwie zakończył na dobrym dzielonym V-VI miejscu. Rok później po raz trzeci triumfował w mistrzostwach Ukrainy, wziął również udział w turnieju o tytuł absolutnego mistrza ZSRR, w którym zajął IV miejsce. W roku 1945 w Moskwie zdobył srebrny medal mistrzostw kraju (za Michaiłem Botwinnikiem), otrzymał tytuł arcymistrza ZSRR oraz wystąpił na III szachownicy w radiowym meczu przeciwko USA (pokonał 1½ – ½ Reubens Fine’a i otrzymał specjalną nagrodę za najlepszą partię meczu). W 1946 został ojcem Tatiany, później żony Dawida Bronsteina, z którym zaprzyjaźnił się w latach 30. W 1948 wystąpił w Saltsjöbaden w pierwszym turnieju międzystrefowym, w którym zajął w nim III miejsce i wywalczył awans do turnieju pretendentów w Budapeszcie w roku 1950. W turnieju tym osiągnął życiowy sukces, dzieląc I miejsce w Dawidem Bronsteinem. W dogrywce musiał jednak uznać jego wyższość, ulegając 6½ – 7½ i ostatecznie został sklasyfikowany jako trzeci szachista na świecie. W 1951 asystował Bronsteinowi w czasie meczu o mistrzostwo świata przeciwko Botwinnikowi.

Rok później jedyny raz wystąpił w drużynie narodowej na szachowej olimpiadzie w Helsinkach (na V szachownicy zdobył 7 pkt w 8 partiach i przyczynił się do zdobycia przez zespół ZSRR złotego medalu). W 1953 wystąpił w drugim turnieje pretendentów, zajmując w Zurychu XI miejsce. W 1961 po raz ostatni wystąpił w finale mistrzostw ZSRR oraz zwyciężył w memoriale Lajosa Asztalosa w Debreczynie. W latach 1963–1969 współpracował z Tigranem Petrosjanem i asystował mu podczas trzech meczów o tytuł mistrza świata. Ostatni turniejowy występ zanotował w roku 1971 w Mińsku.

W rankingach retrospektywnych Bolesławski osiągnął w 1950 r. III miejsce na świecie, za Dawidem Bronsteinem i Wasilijem Smysłowem.

Miał duży wkład w rozwój teorii debiutów, jego nazwiskiem nazwano jeden z wariantów w obronie sycylijskiej:

1.e4 c5 2.Sf3 Sc6 3.d4 cd4 4.S:d4 Sf6 5.Sc3 d6 6.Ge2 e5

Wybrane publikacje

• Grünfeld-Indisch bis Königs-Indisch, Sportverlag, Berlin 1969
• Sizilianisch, Sportverlag, Berlin 1971
• Skandinavisch bis Sizilianisch, Sportverlag, Berlin 1971

Bibliografia

• W.Litmanowicz, J. Giżycki, „Szachy od A do Z”, tom I, Warszawa 1986, s. 101–102

Linki zewnętrzne

• Isaak Bolesławski – wybrane partie szachowe (ang.)