Irpień (rzeka)

Irpień
Irpiń
Kontynent	Europa
Państwo	Ukraina
Lokalizacja	obwód żytomierski; obwód kijowski
Długość	162 km
Powierzchnia zlewni	3340 km²
	Źródło
Współrzędne	50°06′57,6″N 29°11′08,2″E/50,116000 29,185600
	Ujście
Recypient	Dniepr
Miejsce	Zbiornik Kijowski
Współrzędne	50°44′39,8″N 30°22′05,2″E/50,744400 30,368100
	Położenie na mapie Kijowa i obwodu kijowskiego źródło ujście
	Położenie na mapie Ukrainy źródło ujście
	Hasło w Wikisłowniku

Irpień^[1] (ukr. Ірпінь, Irpiń), w dawnych kronikach także Rpeń, Orpeń, Pierna^{[potrzebny przypis]} – rzeka na Ukrainie, prawy dopływ Dniepru. Ma 162 km w długości i płynie przez miasto Irpień. Wpada obecnie nie bezpośrednio do Dniepru, a do Zbiornika Kijowskiego, utworzonego na potrzeby kijowskiej elektrowni wodnej. W ten sposób wody Irpienia pompowane są na 6,57 metrów powyżej poziomu naturalnego.

Rzeka wymieniana jest w kronikach w związku z kilkoma wydarzeniami historycznymi, takimi jak np. bitwa nad Irpieniem (1321), w wyniku której Giedymin, pobiwszy Stanisława kijowskiego, stał się władcą późniejszej Ukrainy Nadnieprzańskiej.

Od zawarcia traktatu Grzymułtowskiego (1686) do II rozbioru Polski (1793) Irpieniem biegł odcinek granicy polsko-rosyjskiej.

Ponad drogą Irpień płynie

Za Irpieniem wał wzniesiony

A za wałem oko ginie

I kijowskie słychać dzwony

...A kto wszystko za kraj stracił

Kto Ojczyźnie służył szczérze

Ten spokojny na Sybirze

Bo część długu już odpłacił

Wincenty Pol, Jeńcy^[2]

Przypisy

↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Maciej Zych (opr. red.). Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, s. 348. ISBN 978-83-254-1988-2.
↑ Jeńcy Wincentego Pola, Podano za J. Wołoszynowskim, Opowiadania Podolskie.

Linki zewnętrzne

Irpień, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 301 .

[1] Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Maciej Zych (opr. red.). Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, s. 348. ISBN 978-83-254-1988-2.

[2] Jeńcy Wincentego Pola, Podano za J. Wołoszynowskim, Opowiadania Podolskie.

[1]

[2]