Irena Domańska
Irena Domańska (ur. 9 lipca 1903 w Warszawie, zm. 28 stycznia 1985 tamże) – polska lekarka, działaczka partyjna i państwowa.
| Data i miejsce urodzenia |
9 lipca 1903 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 stycznia 1985 |
| Posłanka I kadencji Sejmu PRL | |
| Okres |
od 25 kwietnia 1953 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUrodziła się w rodzinie Stefana Twardowskiego (1874–1955) i Jadwigi z Radzimińskich (1882–1919). Miała dwie siostry: pierwsza-najstarsza żyła półtora miesiąca i Jadwigę (1919–1981) oraz dwóch braci: Tadeusza (1906–1940), porucznika rez., zamordowanego w Katyniu i Wacława (1908–1989)[1]. Ukończyła studia medyczne w Strasburgu. Od 1923 była działaczką ruchu robotniczego, należała kolejno do: KPP, FPK, PPR i od 1948 PZPR. W końcu lat 30. razem z mężem ochotniczo pojechali do Hiszpanii by walczyć w XIII Brygadzie Międzynarodowej dowodzonej przez członka KPP Bolesława Mołojca.
W okresie II wojny światowej działała we francuskim ruchu oporu. Do 1947 była delegatem PCK na Francję.
Po powrocie do kraju była działaczką polskiego i Międzynarodowego Czerwonego Krzyża. W latach 1955–1970 i ponownie 1974–1979 była prezesem PCK[2], w latach 1970–1974 wiceprezesem, a od 1979 honorowym prezesem. Dyrektor Państwowego Zakładu Higieny w Warszawie.
W latach 1953–1956 była posłanką na Sejm PRL I kadencji.
Była żoną Stanisława Domańskiego, też lekarza, działacza Komunistycznej Partii Polski, który zginął w czasie hiszpańskiej wojny domowej.
Zmarła w Warszawie, pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 234-1-13,14)[3].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Order Sztandaru Pracy II klasy (22 lipca 1950)[4]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (24 listopada 1947)[5]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (13 stycznia 1955)[6]
- Złoty Znak Związku Ochotniczych Straży Pożarnych (1966)[7]
- Medal Międzynarodowego Czerwonego Krzyża im. Henri Dunanta
Przypisy
edytuj- ↑ „Mój dziadek Stefan” – Janusz Twardowski | Kronika techniki pompowej [online], 14 sierpnia 2014 [dostęp 2023-07-25] (pol.).
- ↑ Leksykon historii Polski z 1995, s. 145.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JADWIGA TWARDOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2018-02-26].
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 85, poz. 1012 „za zasługi położone dla Narodu i Państwa w dziedzinie podniesienia zdrowotności Narodu”.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 153, poz. 910 „za zasługi w pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13 stycznia 1955 r. nr 0/113 - na wniosek Ministra Zdrowia.
- ↑ "Strażak: pismo Związku Ochotniczych Straży Pożarnych", nr 14 (325), 16-31 lipca 1966, s. 14.