Indyjska Partia Ludowa

Bharatiya Janata
Państwo	Indie
Skrót	BJP
Lider	Narendra Modi
Przewodniczący	Jagat Prakash Nadda
Data założenia	6 kwietnia 1980
Adres siedziby	11, Ashoka Road; New Delhi – 110001; Indie
Ideologia polityczna	narodowy konserwatyzm, hindutwa
Poglądy gospodarcze	nacjonalizm gospodarczy
Liczba członków	180 milionów
Członkostwo; międzynarodowe	Międzynarodowa Unia Demokratyczna
Barwy	saffron
Obecni posłowie	300/545;
Obecni senatorowie	83/245;
	Strona internetowa

Bharatiya Janata Party (dewanagari भारतीय जनता पार्टी, pol. Indyjska Partia Ludowa, BJP) – jedna z dwóch największych partii politycznych w Indiach. Zajmuje pozycje prawicowe^[2]. Przedstawia siebie jako wspierającą wartości socjoreligijne dominującej w kraju większości hinduskiej, politykę konserwatywną (również w sprawach socjalnych) i stawia na zapewnienie bezpieczeństwa narodowego. Jej elektoratem jest głównie miejska i podmiejska klasa średnia, biznesmeni, handlowcy, ale także religijni konserwatyści. BJP ma oblicze raczej prawicowo-nacjonalistyczne, w jej skład wchodzą np. ugrupowania nacjonalistyczne nazywane Sangh Parivar („Rodzina Sangh”).

BJP to główny rywal INC, często wchodzi w koalicje z partiami stanowymi w celu przeciwdziałania centralizacyjnym tendencjom Kongresu. Ideologia BJP nazywana jest hindutwa, czyli kulturowy indyjski nacjonalizm.

Historia

Początki

BJP została założona w 1980 roku, ale jej korzenie sięgają utworzonego w 1925 roku Narodowego Stowarzyszenia Ochotników (RSS)^[3]. W 1952 roku Syama Presad Mookerjee, lider nacjonalistycznych bengalskich Hindusów, założył w porozumieniu z RSS ugrupowanie o nazwie Bharatiya Jana Sangh (Indyjska Unia Ludowa). Partia przez 24 lata była jedną z wielu pozostających w cieniu INC, zajmując w najlepszym wypadku 2. lub 3. miejsce.

Podczas stanu wyjątkowego w 1975 roku, partia przyłączyła się do innych ugrupowań w proteście przeciwko I. Gandhi, a jeden z jej liderów, Atal Bihari Vajpayee, trafił do więzienia. W wyborach 1977 roku, BJS zainwestowała swój cały polityczny i organizacyjny potencjał w celu utworzenia jednej, zunifikowanej partii opozycyjnej. W końcu powstało ugrupowanie złożone zarówno z socjalistów, jak i regionalistów, a także byłych członków INC – Janata Party (Partia Ludowa).

Pierwszy rząd

Janata Party zwyciężyła w wyborach 1977 roku, a jej lider Morarji Desai, został premierem. Vajpayee objął stanowisko ministra spraw zagranicznych. Janata Party rządziła 2 lata. Po powrocie do władzy I. Gandhi, Janata rozpadła się, BJS rozpoczęła więc ponowną działalność jako samodzielne ugrupowanie.

Indyjska Partia Ludowa (BJP) powstała w grudniu 1980 r., stając się kontynuatorką działalności Janaty. Jej dwoma głównym przywódcami byli Vajpayee i Lal Krishna Advani. W 1984 roku, zaraz po zabójstwie Indiry Gandhi, BJP uzyskała tylko 2 miejsca na 543 ogółu. W 1989 już 88 i wspierała koalicję rządową, ale do rządu nie weszła. W 1991 roku BJP stała się najsilniejszą partią opozycyjną, a w 1996 najsilniejszym ugrupowaniem w ogóle, podczas gdy Indyjski Kongres Narodowy miał najsłabszą pozycję w swojej historii. Vajpayee został nominowany na premiera, ale nie był w stanie sformować rządu i po 13 dniach musiał zrezygnować z tej misji.

Drugi rząd

W wyborach 1998 roku, BJP znów zwyciężyło, tym razem stojąc na czele Sojuszu Narodowo-Demokratycznego. Vajpayee ponownie został premierem, ale koalicja wytrzymała tylko rok – zarządzono nowe wybory parlamentarne.

Trzeci rząd

W 1999 roku, BJP poprowadziła Narodowy Sojusz Demokratyczny do ponownego zwycięstwa, zdobywając 183 miejsca na 303 ogółem dla Sojuszu. Tym razem rząd przetrwał pełne 5 lat. Główne działania trzeciego rządu Vajpayee:

5 prób nuklearnych w 1998 roku, Indie uzyskują broń atomową,
odzyskanie terenów od Pakistanu w czasie konfliktu Kargil,
ustawa o ochronie przed terroryzmem z 2002 roku, zwiększająca uprawnienia policji i sił specjalnych,
prywatyzacja przedsiębiorstw państwowych, liberalizacja handlu, obniżanie podatków dla klasy średniej i przedsiębiorców, budowa dróg,
2004 rok – podpisanie Porozumienia o Wolnym Handlu w Południowej Azji (SAFTA).

Popularność BJP spadła nieco na skutek zamieszek w 2002 roku w stanie Gudźarat, w których zginęło 2 tys. osób. Miały one charakter antymuzułmański. Pomimo tego przewidywano zwycięstwo BJP w wyborach, bazując na popularności Vajpayee, dobrej sytuacji gospodarczej i rozpoczęciu procesu pokojowego z Pakistanem. W efekcie zlekceważono nieco kampanię wyborczą i Sojusz Narodowo-Demokratyczny przegrał w wyborach ze Zjednoczonym Sojuszem Progresywnym. Lal Krishna Advani został nowym liderem partii, a Vajpayee stał się tylko prezesem honorowym.

W 2005 roku jednak Advani odwiedził Pakistan, chcąc ukazać, że potrafi być politykiem pokojowo nastawionym. Wywołało to burzę protestów nacjonalistycznie nastawionej części partii, w efekcie czego został wezwany do rezygnacji.

Czwarty rząd

Partia ponownie poprowadziła koalicję NDA do zwycięstwa w wyborach parlamentarnych w 2014, sama BJP zdobyła 282 mandaty (koalicja 334) w 543 osobowym Lok Sabha^[4]. Powtórzyła sukces w 2019.

Program

Główne postulaty BJP:

zniesienie art. 370 konstytucji, nadającej muzułmańskiej większości zamieszkującej stan Dżammu i Kaszmir szereg przywilejów;
utworzenie jednego, zunifikowanego kodeksu prawa cywilnego, zarówno dla hindusów, jak i muzułmanów i chrześcijan, w celu zlikwidowania rzekomego uprzywilejowania dwóch ostatnich grup;
wprowadzenie zakazu zabijania krów – dla uhonorowania hinduskiej tradycji;
wprowadzenie zakazu religijnej konwersji, w celu uchronienia hindusów przed chrześcijańskim i muzułmańskim prozelityzmem^[5];
odzyskanie całości stanu Dżammu i Kaszmir (część pod panowaniem pakistańskim).

Przewodniczący

Atal Bihari Vajpayee – 1980–1986
Lal Krishna Advani – 1986–1990
Murli Manohar Joshi – 1990–1992
Lal Krishna Advani – 1992–1998
Kushabhau Thakre – 1998–2000
Bangaru Laxman – 2000–2001
Late Shri K. Jana Krishnamurthy – 2001–2002
M. Venkaiah Naidu – 2002–2004
Lal Krishna Advani – 2004–2005
Rajnath Singh – 2005–2009
Nitin Gadkari – 2009–2013
Rajnath Singh (ponownie) – 2013–2014
Amit Shah – 2014–2020
Jagat Prakash Nadda – od 2020

Poparcie

Wyniki w wyborach do Izby Ludowej

Rok	% głosów	Mandaty
1984	7,74	2/514
1989	11,36	85/545
1991	20,11	120/545
1996	20,29	161/545
1998	25,58	182/545
1999	23,75	182/545
2004	22,16	138/543
2009	18,8	116/543
2014	31	282/545
2019	37,46	303/545

Przypisy

↑ BJP inducts 7 crore new members, creates membership drive record.
↑ Stein, Burton; Arnold, David (2010), A History of India (Second ed.), Wiley-Blackwell, s. 410.
↑ J. Tomasiewicz, Korzenie nacjonalizmu Bharatiya Janata Party https://archive.ph/20200414165205/http://www.polska-azja.pl/j-tomasiewicz-od-harcerstwa-do-mocarstwa-korzenie-nacjonalizmu-bharatiya-janata-party/ polska-azja.pl.
↑ general-elections-2014 [online], ibnlive.in.com, 17 maja 2014 [dostęp 2014-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2015-01-29] (ang.).
↑ https://www.abw.gov.pl/download/1/1671/Izak.pdf

Linki zewnętrzne

Strona oficjalna. bjp.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-25)].

[1] BJP inducts 7 crore new members, creates membership drive record.

[2] Stein, Burton; Arnold, David (2010), A History of India (Second ed.), Wiley-Blackwell, s. 410.

[3] J. Tomasiewicz, Korzenie nacjonalizmu Bharatiya Janata Party https://archive.ph/20200414165205/http://www.polska-azja.pl/j-tomasiewicz-od-harcerstwa-do-mocarstwa-korzenie-nacjonalizmu-bharatiya-janata-party/ polska-azja.pl.

[4] general-elections-2014 [online], ibnlive.in.com, 17 maja 2014 [dostęp 2014-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2015-01-29] (ang.).

[5] ttps://www.abw.gov.pl/download/1/1671/Izak.pdf

[2]

[1]

[3]

[4]

[5]