Imitacja dźwięku
Imitacja dźwięku[1][2] – nagranie efektów dźwiękowych, które są tworzone, przechwytywane i dodawane do filmu w postprodukcji. Nagrania dodają ścieżce dźwiękowej realizmu i głębi oraz upraszczają synchronizację dźwięków[3], są to dźwięki takie jak: odgłosy kroków, szeleszczenie ubrań, brzęczenie naczyń, otwieranie drzwi i trzaskanie oraz łamanie szkła i inne. Imitacja dźwięku może być także użyta do ubogacenia scen komedii lub akcji, oraz jest dodana do filmów dokumentalnych. Zazwyczaj dokonywana jest przez imitatorów dźwięku na scenie w studiu[4].
.jpg)
W Polsce technika znana także pod angielską nazwą foley, od nazwiska amerykańskiego dźwiękowca Jacka Foleya[4]. W okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej podobną funkcję podczas nagrywania polskiego dubbingu do zagranicznych filmów i seriali spełniali dźwiękowcy. W celu oszczędzania pieniędzy sprowadzano do kraju kopie pozbawione tzw. tonu międzynarodowego (muzyki, odgłosów itd.), które dźwiękowcy nagrywali i odtwarzali we własnym zakresie[5].
Przypisy
edytuj- ↑ Lauralie Mylène Schweiger: Dźwięk Akademii Filmowej. [w:] deutschland.de [on-line]. 2023-02-06. [dostęp 2023-09-23]. (pol.).
- ↑ M. Szymańska: Artyści dźwięku z wytwórni Sony Pictures. [w:] Sony Europe [on-line]. 2015-10-13. [dostęp 2023-09-23]. (pol.).
- ↑ Jim Stinson: Real-time Sound Effects: The Foley Way. [w:] Videomaker [on-line]. 1999-01-07. [dostęp 2018-04-17]. (ang.).
- ↑ a b What the Heck is „Foley”?. [w:] Sound Ideas [on-line]. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2001-09-23)]. (ang.).
- ↑ Zbigniew Dolny: Jerzy Januszewski – operator dźwięku. Polski-dubbing.pl. [dostęp 2023-09-23].