Wikipedia

Ija Sawwina

rosyjska aktorka

Ija Siergiejewna Sawwina (ros. Ия Серге́евна Саввина; ur. 2 marca 1936, zm. 27 sierpnia 2011) – radziecka aktorka filmowa, teatralna i głosowa. Ludowy Artysta ZSRR (1990)[1].

Ija Sawwina
Imię i nazwisko

Ija Siergiejewna Sawwina

Data i miejsce urodzenia

2 marca 1936
Woroneż

Data i miejsce śmierci

27 sierpnia 2011
Moskwa

Zawód

aktorka

Odznaczenia
Ludowy Artysta ZSRR Ludowy Artysta RFSRR Zasłużony Artysta RFSRR
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy

Życiorys

edytuj

Ukończyła studia na wydziale dziennikarskim uniwersytetu w Moskwie. Najpierw występowała w teatrze. Na ekranie zadebiutowała w 1960 roku główną rolą w filmie J.J. Chejfica Dama z pieskiem[2]. Rola ta przyniosła aktorce ogromny sukces. Zmarła na raka skóry. Została pochowana na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie[3][4].

Filmografia

edytuj

Filmy fabularne

edytuj
  • 1960: Dama z pieskiem (Дама с собачкой)[5] jako Anna Siergiejеwna[6]
  • 1960: Łagodna (Кроткая)[5] / Potulna (Кроткая) jako Potulna[6]
  • 1962: Grzesznica (Грешница) jako Ksenia[6]
  • 1965: Dzwonią, otwórzcie drzwi (Звонят, откройте дверь)[5] jako Matka Gieny[6]
  • 1966: Historia Asi Klaczinej, która kochała, lecz za mąż nie wyszła (История Аси Клячиной, которая любила, да не вышла замуж)[a] jako Asia Klaczna
  • 1967: Anna Karenina (Анна Каренина)[5] jako Dolly[6]
  • 1968: Przeciw Wranglowi (Служили два товарища)[5] jako Sasza[6]
  • 1969: Temat na niewielkie opowiadanie (Сюжет для небольшого рассказа)[5] jako Maria Pawłowna Czechowa[6]
  • 1972: Sierpień (Месяц август) jako Sonia[6]
  • 1973: Obłoki (Облака) jako Maria[6]
  • 1973: Kobieta z lancetem (Каждый день доктора Калинниковой)[5] jako Doktor Kalinnkowa[6]
  • 1974: Kamo - ostatnia misja (Последний подвиг Камо)[5] jako Sofija[6]
  • 1974: Romanca o zakochanych (Романс о влюблённых) jako Marija, matka Tani[6]
  • 1975: Dziennik dyrektora szkoły (Дневник директора школы)[5] / Pamiętnik dyrektora szkoły (Дневник директора школы) jako Walentyna Fiodorowna, z-ca dyrektora ds. pedagogicznych[6]
  • 1975: Majakowski się śmieje (Маяковский смеётся)[5] jako Zoja Bieriozkina[6]
  • 1977: Jak zranione ptaki (Подранки)[5]
  • 1977: Znaczek Gwadelupy (Марка страны Гонделупы)[5]
  • 1978: Będziesz dla nas obca (Чужая)[5]
  • 1978: Zamęt uczuć (Смятение чувств)[5]
  • 1979: Garaż (Гараж)[5] jako Lidia Władymirowna Anikiejewa
  • 1982: Życie osobiste (Частная жизнь)[5] jako Natalja Iliniczna, żona Abrikosowa
  • 1982: Łzy płynęły (Слёзы капали)[5]
  • 1993: Trocki (Троцкий)[2]

Filmy animowane

edytuj

Nagrody i odznaczenia

edytuj

Źródło:[9]

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Film ukazał się także pod tytułem Szczęście Asi (Асино счастье).

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР от 6 марта 1990 г. N 1302-I „О присвоении почетного звания „Народный артист СССР” тов. Саввиной И.С.”
  2. ↑ a b Sawwina Ija Siergiejewna, portalwiedzy.onet.pl
  3. ↑ Актриса Ия Саввина будет похоронена на Новодевичьем
  4. ↑ Новодевичье кладбище. Саввина Ия Сергеевна (1936-2011)
  5. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Edward Pawlak, Barbara Pełka, Film radziecki w Polsce, Warszawa 1985, s. 270
  6. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Galina Dołmatowska, Irina Szyłowa, Sylwetki radzieckiego ekranu, przeł. z ros. Marek Dzierwajłło, Wydawnictwo Progress, Moskwa 1980, s. 684-685.
  7. ↑ a b c Саввина Ия Сергеевна, Animator.ru
  8. ↑ Galina Dołmatowska, Irina Szyłowa, Sylwetki radzieckiego ekranu, przeł. z ros. Marek Dzierwajłło, Wydawnictwo Progress, Moskwa 1980, s. 678.
  9. ↑ Саввина Ия Сергеевна, kino-teatr.ru

Bibliografia

edytuj
  • Galina Dołmatowska, Irina Szyłowa, Sylwetki radzieckiego ekranu, przeł. z ros. Marek Dzierwajłło, Wydawnictwo Progress, Moskwa 1980, s. 678-685.
  • Ija Sawwina w bazie Kino-teatr.ru
  • Ija Sawwina w bazie IMDb (ang.)
  • Ija Sawwina w bazie Animator.ru
Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=Ija_Sawwina&oldid=70471021”