Igrzyska Pacyfiku 2011

XIV Igrzyska Pacyfiku
Apia 2007	Port Moresby 2015
Stolica igrzysk	Nowa Kaledonia; Numea
Liczba ekip	22
Liczba sportowców	2700
Liczba konkurencji	27
Otwarcie	27 sierpnia 2011
Zamknięcie	10 września 2011
	Zwycięzca klasyfikacji medalowej:; Nowa Kaledonia
	[[commons:{{{commons}}}\|Multimedia w Wikimedia Commons]]

XIV Igrzyska Pacyfiku – multidyscyplinarne zawody sportowe, które odbyły się w Numei między 27 sierpnia a 10 września 2011 roku.

Informacje ogólne

Były to jedne z największych Igrzysk Pacyfiku w historii, zarówno pod względem kosztów, jak i uczestników. Dwadzieścia dwa państwa przysłały łącznie około 5000 sportowców i działaczy. Rywalizacja w dwudziestu siedmiu dyscyplinach odbywała się natomiast na kilkudziesięciu arenach w dziesięciu miejscowościach: Dumbéa, Koné, Koumac, La Foa, Lifou, Le Mont-Dore, Numea, Ouvéa, Païta oraz Poindimié^[1]. W organizacji igrzysk pomagało 5000 wolontariuszy^[2].

Organizatorzy spodziewali się ponad trzech tysięcy sportowców^[3]. Opublikowane 28 czerwca 2011 roku wstępne zgłoszenia objęły 4300 zawodników^[4], a po miesiącu zostały zredukowane do 3500 osób^[5], jednak ostatecznie wystartowało 2700 z nich^[2].

Oficjalnego otwarcia igrzysk dokonał ówczesny prezydent Francji, Nicolas Sarkozy, w obecności dwóch tysięcy widzów^[6]^[7].

Wybór gospodarza

W 2005 roku odbył się w Koror na Palau wybór gospodarza zawodów spośród trzech kandydatur, w drugiej rundzie głosowania South Pacific Games Council zdecydowało o powierzeniu organizacji XIV Igrzysk Pacyfiku Nowej Kaledonii. Tym samym Numea po raz trzeci gościła sportowców z Oceanii podczas imprezy tej rangi^[8]^[9]

Państwo	Runda 1	Runda 2
Nowa Kaledonia	22	27
Wyspy Salomona	12	18
Samoa Amerykańskie	11	–

Maskotka

Maskotką igrzysk został Joemy – nietoperz z gatunku charakterystycznego dla Nowej Kaledonii – wybrany w głosowaniu, w którym wzięło udział 7000 osób^[10].

Dyscypliny

Zgodnie ze statutem igrzysk ostateczny program zawodów musiał być ustalony 18 miesięcy przez ich rozpoczęciem i znalazło się łącznie dwadzieścia siedem dyscyplin, w nim dwanaście obowiązkowych oraz piętnaście spośród opcjonalnych^[11]^[12]^[13].

Najwięcej państw – dwadzieścia – wystawiło reprezentację w lekkoatletyce, osiemnaście zaś w podnoszeniu ciężarów, w pierwszej piątce znalazły się również siatkówka plażowa, golf i tenis, w których wystartowali przedstawiciele piętnastu krajów^[3].

Dyscypliny obowiązkowe

Dyscypliny opcjonalne

Tabela medalowa

Poz.	Państwo				Łącznie
1	Nowa Kaledonia	119	107	60	286
2	Polinezja Francuska	60	42	42	144
3	Papua-Nowa Gwinea	48	24	48	120
4	Fidżi	33	43	53	129
5	Samoa	22	17	34	73
6	Nauru	8	10	10	28
7	Tonga	4	6	10	20
8	Mikronezja	3	0	0	3
9	Wyspy Cooka	2	6	4	12
10	Wallis i Futuna	2	3	7	12
11	Vanuatu	1	8	8	17
12	Kiribati	1	6	6	13
13	Mariany Północne	1	0	0	1
14	Guam	0	6	5	11
15	Wyspy Salomona	0	5	17	22
16	Niue	0	3	3	6
17	Tuvalu	0	2	1	3
18	Palau	0	1	3	4
19	Norfolk	0	0	0	0
	Samoa Amerykańskie	0	0	0	0
	Tokelau	0	0	0	0
	Wyspy Marshalla	0	0	0	0