Igrzec

Igrzec (łac. jokulator; niem. szpilman) – ze staropolskiego ludowy poeta, muzykant i trefniś^[1].

Wędrowny ludowy śpiewak opisujący w dawnych czasach, swymi utworami ciekawe i aktualne zdarzenia^[1].

Jak podaje badacz kultury Dawid Jung, opisujący średniowieczne Święto Głupców, najstarszym znanym obecnie igrcem w polskiej historii jest artysta imieniem Jurek, który w 1235 podarował w Gnieźnie przed księciem jedną ze swoich wsi kościołowi. W XIII i XIV w. w Polsce zawód igrców był przez duchowieństwo piętnowany, a za oglądanie sztuki "igrców, wiłów, goliardów i wesołków" oraz darowanie im datków groziła kara klątwy nawet księżom katolickim.^[2]

Zobacz też

Przypisy

↑ ^a ^b HilaryH. McGlynn HilaryH. (red.), Wielka Encyklopedia Oxford, t. 8, Oxford Educational, 2008, s. 31, ISBN 978-83-252-0187-6 (pol.).
↑ D. Jung, "Polska, ulubiona masochistka Europy", Gniezno 2017, s. 62-63.

Bibliografia

Jerzy Habela: Słowniczek muzyczny. Kraków 1969: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, s. 80.

[WEO-1] HilaryH. McGlynn HilaryH. (red.), Wielka Encyklopedia Oxford, t. 8, Oxford Educational, 2008, s. 31, ISBN 978-83-252-0187-6 (pol.).

[2] D. Jung, "Polska, ulubiona masochistka Europy", Gniezno 2017, s. 62-63.

[1]

[2]