Ignacy Płażewski
Ignacy Płażewski (ur. 29 lipca 1899 w Ozorkowie, zm. 22 sierpnia 1977 w Łodzi) – fotograf, historyk, wydawca, honorowy członek Związku Polskich Artystów Fotografików[1]. Autor książek z dziedziny fotografii.
| Data i miejsce urodzenia |
29 lipca 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
22 sierpnia 1977 |
| Zawód, zajęcie |
fotograf, historyk |
| Odznaczenia | |
  
| |
Członek tajnego harcerstwa. Uczestnik walk 1918–1920. Absolwent Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie. Wydawca Biblioteki Domu Polskiego – najtańszej polskiej książki w prenumeracie. Naczelnik wydziału Państwowego Wydawnictwa Książek we Lwowie. Zmarł w Łodzi. Został pochowany na cmentarzu Zarzew w Łodzi.
Ojciec Jerzego Płażewskiego, nestora polskiej krytyki filmowej.
Życie i twórczość
edytujW czasie II wojny światowej pozbawiony zawodu wydawcy zajął się profesjonalnie fotografią. W 1944 mianowany szefem Wojskowego Instytutu Naukowo Wydawniczego, został w 1950 w stopniu pułkownika wyrzucony z wojska i aresztowany.
Po powrocie do fotografii został organizatorem ruchu fotograficznego w Łodzi powojennej. Zorganizował oddział Polskiego Towarzystwa Fotograficznego i został jego pierwszym prezesem. Przyjęty do Związku Polskich Artystów Fotografików kierował jakiś czas Łódzką Delegaturą ZPAF, następnie przez wiele lat był prezesem łódzkiego okręgu związku.
Uczestniczył w licznych salonach fotograficznych. Miał cztery pośmiertne indywidualne wystawy. Opierając się na długo gromadzonej bibliotece fotograficznej ostatnie lata poświęcił pisaniu książki Dzieje fotografii polskiej, by, jak mówił, .. żadna więcej dyscyplina sztuki nie pozostała bez spisanej historii.
W zbiorach ikonograficznych Muzeum Historii Miasta Łodzi[2] znajduje się obszerna kolekcja zdjęć autorstwa Ignacego Płażewskiego.
W swej twórczości był Płażewski romantykiem. Zdjęcia robił z dużym zaangażowaniem emocjonalnym. Nie ma w nich żadnej spekulacji i udziwnień, są czytelne i klarowne. Fotografie te świadczą o trafności spostrzeżeń artysty, wnikliwej obserwacji ludzi, wydarzeń i otaczającego ich świata. Jego zdjęcia w interesujący sposób prezentują zabudowę architektoniczną Łodzi, sceny rodzajowe, kolejne pory dnia i pory roku. Fotografie te opowiadają nie tylko o samym mieście, lecz także o ludziach, którzy w nim mieszkają. Płażewski niekiedy zadziwia swoimi pomysłami. Zwraca uwagę na obrazy, obok których niejeden człowiek przeszedłby obojętnie. On zapisywał je na kliszy, tworząc w ten sposób bezcenny dla Łodzi portret miasta z epoki PRL[3].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (25 lutego 1939)[4]
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (4 listopada 1937)[5]
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1964)[6]
Publikacje
edytuj- Spojrzenie w przeszłość polskiej fotografii, sł. wstępne Jan Sunderland, wyb. il. Jerzy Płażewski, Warszawa: PIW, 1982, ISBN 83-06-00100-1 (wyd. II pod zmienionym tytułem: Dzieje polskiej fotografii 1839–1939, Warszawa: Książka i Wiedza, 2003, ISBN 83-05-13316-8).
Przypisy
edytuj- ↑ Lista członków honorowych ZPAF. [dostęp 2010-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-28)].
- ↑ O kolekcji fotografii autorstwa Ignacego Płażewskiego w zbiorach ikonograficznych Muzeum Historii Miasta Łodzi. [dostęp 2010-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-08)].
- ↑ Fragment z katalogu wystawy Łódź w obiektywie Ignacego Płażewskiego. Muzeum Historii Miasta Łodzi, 2006. [dostęp 2010-12-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-28)].
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 57, poz. 100 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 407 „za wybitną działalność wydawniczą w dziedzinie literatury pięknej i zasługi na polu księgarstwa”.
- ↑ Ignacy Płażewski – Spojrzenie w przeszłość polskiej fotografii. Państwowy Instytut Wydawniczy 1982. ISBN 83-06-00100-1
Bibliografia
edytuj- Fotografowie 1946–2006. Słownik biograficzny fotografów polskich. ISBN 83-916405-8-2.