Ignacy Kaczmarek (powstaniec śląski)

Ta strona nie ma wersji oznaczonej – możliwe, że nie została przejrzana pod kątem jakości.

Ignacy Kaczmarek (ur. 31 lipca 1881 w Zabrzu, zm. 28 lipca 1944 w Katowicach) - rolnik i powstaniec śląski narodowości polskiej, ofiara represji nazistowskich i mordu sądowego.

Ignacy Kaczmarek
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1881
Zabrze

Data i miejsce śmierci

28 lipca 1944
Katowice

Przyczyna śmierci

ścięcie na gilotynie

Miejsce spoczynku

nieznany

Zawód, zajęcie

rolnik

Życiorys

edytuj

Urodził się w 1881 roku w Zabrzu na Górnym Śląsku, będącym wówczas częścią II Rzeszy. Brał udział w trzecim powstaniu śląskim. W 1932 roku zamieszkał wraz z rodziną w Halembie (obecnie dzielnica Rudy Śląskiej)[1].

Po wybuchu II wojny światowej i zajęciu Górnego Śląska przez III Rzeszę został przydzielony do czwartej kategorii volkslisty[2].

W 1943 r. został aresztowany przez Niemców pod zarzutem przygotowywania zdrady stanu, rozpowszechniania informacji pochodzących z zagranicznych audycji radiowych oraz rozkładowego oddziaływania na siły zbrojne. Rok później niemiecki Wyższy Sąd Krajowy w Katowicach skazał Kaczmarka na karę śmierci. Wyrok wykonano 28 lipca 1944 przez ścięcie na gilotynie[3].

Ignacy Kaczmarek jest uznany za ofiarę mordu sądowego ze strony wymiaru sprawiedliwości III Rzeszy[2].

Upamiętnienie

edytuj

Jedna z ulic w Rudzie Śląskiej w dzielnicy Halemba nosi jego imię. Pamięci Kaczmarka poświęcono ufundowaną przez Instytut Pamięci Narodowej tablicę na budynku Zespołu Szkolno-Przedszkolnego nr 2 w Rudzie Śląskiej[4].

Bibliografia

edytuj

Konrad Graczyk: Sprawa Ignacego Kaczmarka. Studium przypadku niemieckiego zabójstwa sądowego z 1944 r. oraz rozliczeń z okupacją niemiecką. Warszawa: IPN, 2022. ISBN 978-83-8229-573-3.

Przypisy

edytuj