Ignacja Piątkowska

(1866-1941) polska poetka, etnografka

Ignacja Piątkowska herbu Korab (ur. 29 czerwca 1866 w Smardzewie, zm. 18 kwietnia 1941 tamże) – polska poetka, pisarka, dramatopisarka, działaczka społeczna.

Ignacja Piątkowska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 czerwca 1866
Smardzew

Data i miejsce śmierci

18 kwietnia 1941
Smardzew

Na jej wychowanie duży wpływ miał ojciec – Ignacy, człowiek wykształcony (odbył studia w Paryżu i w Wiedniu), dbający o to, aby jedynaczka znała historię Polski oraz własnego rodu herbu Korab. Matka – Józefa z Białobrzeskich h. Abdank. W 1888 Ignacja poślubiła ziemianina Władysława Kuczborskiego, który szybko roztrwonił rodzinny majątek, a małżeństwo okazało się fikcją.

Piątkowska całą energię zogniskowała na działalności społecznej. W czasach zaborów prowadziła w swoim dworze tajną szkółkę dla dzieci chłopskich i folwarcznych. Była inicjatorką akcji odczytowej dla dorosłych. Jej prelekcje obejmowały tradycyjną kulturę ludową, ochronę przyrody, krajoznawstwo, zagadnienia literackie i historyczne. W Smardzewie bywali słynni artyści, pisarze i naukowcy. Jej działalność krajoznawcza sprawiła, że odwiedzał ją Zygmunt Gloger, Stanisław Graeve, Michał Witanowski, Leonard de Vermont Jaques. Od 1884 Piątkowska publikowała artykuły w Kaliszu w dzienniku regionalnym „Kaliszanin”, z którym zasadniczo związała swoją działalność literacką, i w ludoznawczym miesięczniku „Wisła” w Warszawie. Opracowywała hasła do Słownika gwar polskich (1900–1911) Jana Karłowicza, przesyłała Oskarowi Kolbergowi opisy obrzędów i piosenek z okolic Sieradza. Drukowała prace ludoznawcze na łamach "Tygodnika Ilustrowanego", "Ziemi", "Ludu" i "Kłosów". Pisała również sztuki sceniczne oparte na folklorze sieradzkim. Była autorką kilkuset wierszy okolicznościowych, patriotycznych, miłosnych, refleksyjnych. Ukazywały się one często w czasopiśmie "Ziemia Sieradzka". Małe formy literackie ukazywały się w "Płomyczku" i "Płomyku". Została członkiem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich w Łodzi.

Tablica nagrobna Ignacji Piątkowskiej we Wróblewie.

Za działalność społeczną w okresie zaborów w 1939 przyznano jej stałą zapomogę finansową. Zmarła w biedzie i osamotnieniu 18 kwietnia 1941, a jej ciało pochowano w rodzinnym grobowcu we Wróblewie.

Bibliografia

edytuj
  • Polanowski E., W dawnym Kaliszu, Poznań 1979
  • Staszczyk A., Ignacja Piątkowska – literatka, folklorystka, publicystka, [w:] "Na sieradzkich szlakach", nr 3-4/67-68/2002/XVII, s. 28-29.

Linki zewnętrzne

edytuj