Idol (ang. Velvet Goldmine) – amerykańsko-brytyjski dramat muzyczny z 1998 roku w reżyserii Todda Haynesa.

Idol
Velvet Goldmine
Gatunek

dramat muzyczny

Data premiery

22 maja 1998

Kraj produkcji

Stany Zjednoczone
Wielka Brytania

Język

angielski

Czas trwania

117 minut

Reżyseria

Todd Haynes

Scenariusz

Todd Haynes

Muzyka

Carter Burwell
Craig Wedren

Zdjęcia

Maryse Alberti

Scenografia

Christopher Hobbs

Kostiumy

Sandy Powell

Wytwórnia

Channel Four Films
Goldwyn Films
Killer Films
Miramax Films
Newmarket Capital Group
Single Cell Pictures
Zenith Entertainment

Dystrybucja

Miramax Films

Strona internetowa

Zdjęcia do filmu powstały w Londynie (m.in. Spitalfields, teatr Hackney Empire, Brixton Academy, Croydon, Blackheath, ratusz dzielnicy Bethnal Green, Chiswick House) oraz w posiadłości Mentmore Towers w hrabstwie Buckinghamshire[1].

Zarys fabuły

edytuj

Lata 80. XX wieku: Właśnie mija dziesiąta rocznica spektaklu z udziałem Briana Slade'a (Jonathan Rhys-Meyers), gwiazdy glam rocka, który odegrał podczas koncertu scenę własnej śmierci. Fikcyjne zabójstwo miało być elementem kreacji wizerunku artysty, wkraczającego do stref zakazanych, łamiącego kolejne tabu, szokującego swym ubiorem i stylem. Stało się jednak początkiem końca spektakularnej kariery. Dziennikarz Arthur Stuart (Christian Bale) otrzymuje polecenie napisania jubileuszowej notki, przybliżającej historię fenomenalnego wzlotu i tragicznego upadku. Arthur, który w młodości był wielkim fanem Slade'a, potraktował zadanie bardzo poważnie. Odnajduje ludzi, którzy znali charyzmatycznego muzyka. Stara się z opowiadanych przez nich historii wydobyć okruchy prawdy o życiu gwiazdora i poznać przyczynę jego tajemniczego zniknięcia. Czy jednak jest to w ogóle możliwe? Czy Slade był autentyczną osobowością, czy tylko wykreowanym przez siebie fikcyjnym wizerunkiem?

Obsada

edytuj

Ścieżka dźwiękowa

edytuj

Na potrzeby filmu został utworzony zespół The Venus in Furs, który swoją nazwą zawdzięcza piosence Velvet Underground pod tytułem "Venus in Furs", której słowa nawiązują do noweli Leopolda von Sacher-Masocha. Zespół tworzyli:

Lista utworów:

  1. Brian Eno: "Needle In The Camel's Eye" (Brian Eno/Phil Manzanera) – 3:09
  2. Shudder To Think: "Hot One" (Nathan Larson/Shudder To Think) – 3:04
  3. Placebo: "20th Century Boy" (Marc Bolan) – 3:42
  4. Venus in Furs (wokal Thom Yorke): "2HB" (Bryan Ferry) – 5:39
  5. Wylde Ratttz (wokal Ewan McGregor): "T.V. Eye" (Dave Alexander/Scott Asheton/Ron Asheton/Iggy Pop) – 5:24
  6. Shudder To Think: "Ballad of Maxwell Demon" (Craig Wedren/Shudder to Think) – 4:47
  7. Grant Lee Buffalo: "The Whole Shebang" (Grant-Lee Phillips) – 4:11
  8. Venus in Furs (wokal Thom Yorke): "Ladytron" (Bryan Ferry) – 4:26
  9. Pulp: "We Are The Boys" (Cocker/Banks/Doyle/Mackey/Webber) – 3:13
  10. Roxy Music: "Virginia Plain" (Bryan Ferry) – 3:00
  11. Teenage Fanclub & Donna Matthews: "Personality Crisis" (David Johansen/Johnny Thunders) – 3:49
  12. Lou Reed: "Satellite Of Love" (Lou Reed) – 3:41
  13. T. Rex: "Diamond Meadows" (Marc Bolan) – 2:00
  14. Paul Kimble & Andy Mackay: "Bitter's End" (Bryan Ferry) – 2:13
  15. Venus in Furs (wokal Jonathan Rhys Meyers): "Baby's On Fire" (Brian Eno) – 3:19
  16. Venus in Furs (wokal Thom Yorke): "Bitter-Sweet" (Andy Mackay/Bryan Ferry) – 4:55
  17. Carter Burwell: "Velvet Spacetime" (Carter Burwell) – 4:10
  18. Venus in Furs (wokal Jonathan Rhys Meyers): "Tumbling Down" (Steve Harley) – 3:28
  19. Steve Harley: "Make Me Smile (Come Up and See Me)" (Steve Harley) – 3:59

Nagrody

edytuj
  • BAFTA: najlepsze kostiumy, Sandy Powell, 1999.
  • Cannes Film Festival: najlepszy wkład artystyczny, Todd Haynes, 1998.
  • Edinburgh International Film Festival: Channel 4 Director's Award, Todd Haynes, 1998.
  • Independent Spirit Awards: najlepsze zdjęcia, Maryse Alberti, 1999.

Nominacje

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Velvet Goldmine. Movie Locations. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj