I bitwa pod Ypres
I bitwa pod Ypres – pierwsza większa bitwa I wojny światowej, stoczona w październiku i listopadzie 1914 roku. Część tzw. wyścigu do morza.
| I wojna światowa, front zachodni | |||
 I bitwa pod Ypres | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
okolice miasta Ypres | ||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo Ententy | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Belgii  | |||
| 50°51′07″N 2°53′28″E/50,851944 2,891111 | |||
Brytyjski Korpus Ekspedycyjny pod wodzą marszałka Johna Frencha został przerzucony na północ i zasilony dwiema nowymi dywizjami, które właśnie wylądowały w Belgii. W pobliżu miasta Ypres napotkano i zatrzymano oddziały niemieckie. Belgowie otworzyli śluzy rzeki IJzer, zalewając nisko położone tereny i powstrzymując Niemców przed dalszym marszem. Miasto Ypres zostało zniszczone atakami lotniczymi i artyleryjskimi.
Niemcy nazwali bitwę „rzezią niewiniątek” (niem. Kindermord). Armie niemieckie składały się głównie z młodych ochotników, studentów. Poniosły one wielkie straty w starciu z mniejszymi, ale bardziej doświadczonymi oddziałami brytyjskimi, wśród których było wielu weteranów II wojny burskiej. W skład korpusu brytyjskiego wchodzili także żołnierze z Indii. Brytyjski Korpus Ekspedycyjny został mocno osłabiony podczas I bitwy pod Ypres, ale dała ona aliantom czas na przegrupowanie sił.
W 1917 roku żołnierze alianccy walczący pod Ypres zostali odznaczeni orderem Mons Star. Ostatni z nich, Alfred Anderson, zmarł w listopadzie 2005 roku.
Bibliografia
edytuj- Mmartin Marix Evans: Największe i Przełomowe Bitwy I Wojny Światowej. Warszawa: Bellona, 2009, s. 65-80. ISBN 978-83-11-11329-9.