IMAM Ro.44
IMAM Ro.44 – włoski wodnosamolot myśliwski, używany przez Regia Aeronautica w latach 1936–1943.
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej |
| Załoga |
1 osoba |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | |
| Wycofanie ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik gwiazdowy Piaggio P.X R |
| Moc |
700 KM (514 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
11,57 m |
| Długość |
9,71 m |
| Wysokość |
3,55 m |
| Powierzchnia nośna |
32,40 m² |
| Masa | |
| Własna |
1 770 kg |
| Startowa |
2 200 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
330 km/h |
| Pułap |
7 200 m |
| Zasięg |
1 200 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 karabiny maszynowe kal. 12,7 mm | |
| Użytkownicy | |
| Włochy | |
Historia
edytujRo.44 powstał we włoskiej wytwórni lotniczej Industrie Meccaniche a Aeronautuiche Meridionali (IMAM) z Neapolu jako jednomiejscowa, myśliwska wersja wodnosamolotu rozpoznawczego Ro.43. Przeróbki polegały na zainstalowaniu wzmocnionego uzbrojenia strzeleckiego, usunięciu kabiny obserwatora i przekonstruowaniu części ogonowej płatowca. W założeniu samolot miał służyć jako osłona powietrzna dla ciężkich okrętów Regia Marina, ale już na początku II wojny światowej jego osiągi wystarczały jedynie do zwalczania powolnych bombowców i samolotów torpedowych, jak na przykład Fairey Swordfish. Z tego względu wyprodukowano jedynie 35 (z zamówionych 51) egzemplarzy seryjnych.
Poza służbą jako samoloty pokładowe, Ro.44 były także używane przez 161 Squadriglia Autonoma Caccia Maritima (wł: samodzielna eskadra myśliwców morskich), stacjonującą na zajętych przez Włochy wyspach Morza Egejskiego. Jako zbyt powolne i za mało zwrotne, zostały w czerwcu 1941 roku wycofane z pierwszej linii i zastąpione przez lądowe myśliwce Fiat CR.42. Ocalałe egzemplarze zostały przekazane do szkół lotniczych. W momencie kapitulacji Włoch na stanie Regia Aeronautica pozostawało jeszcze 6 samolotów Ro.44.
Ro.44 był jednomiejscowym dwupłatowym wodnosamolotem myśliwskim z pływakiem centralnym, konstrukcji mieszanej. Napęd stanowił 9-cylindrowy silnik gwiazdowy Piaggio P.X R o mocy 700 KM. Samolot był uzbrojony w dwa karabiny maszynowe Breda-SAFAT kal. 12,7 mm, umieszczone w kadłubie nad silnikiem.
Bibliografia
edytuj- Wiesław Bączkowski, Włoskie samoloty wojskowe 1936 - 1945, Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999, ISBN 83-86776-49-8, ISBN 83-86776-00-5, OCLC 751529809.
- www.airway.ru [dostęp 23 kwietnia 2009]