Hutia
rodzaj gryzoni
Hutia[6] (Capromys) – rodzaj ssaka z podrodziny hutii (Capromyinae) w obrębie rodziny kolczakowatych (Echimyidae).
| Capromys | |||
| Desmarest, 1822[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – hutia kubańska (C. pilorides) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
hutia | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Capromys fourniere Desmarest, 1822 (= Isodon pilorides Say, 1822) | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Zasięg występowania
edytujRodzaj obejmuje gatunki występujące endemicznie na Kubie oraz okolicznych wyspach (Isla de la Juventud, Jardines de la Reina i Sabana)[7][8].
Morfologia
edytujDługość ciała (bez ogona) 305–625 mm, długość ogona 131–315 mm; masa ciała do 7 kg[7][9].
Systematyka
edytujRodzaj zdefiniował w 1822 roku francuski zoolog Anselme Gaëtan Desmarest na łamach Bulletin des Sciences, par la Société Philomathique de Paris[1]. Na gatunek typowy Desmarest wyznaczył (oznaczenie monotypowe) hutię kubańską (C. pilorides).
Etymologia
edytuj- Capromys: gr. καπρος kapros ‘dzik’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[10].
- Isodon: gr. ισος isos ‘równy, podobny’; οδους odous, οδοντος odontos ‘ząb’[11]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Isodon pilorides Say, 1822.
- Procapromys: gr. προ pro ‘blisko, w pobliżu’; rodzaj Capromys Desmarest, 1822 (hutia)[12]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Capromys geayi Pousargues, 1899(= Isodon pilorides Say, 1822).
- Macrocapromys: gr. μακρος makros ‘długi’[13]; rodzaj Capromys Desmarest, 1822 (hutia)[4]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Macrocapromys acevedo Arredondo, 1958.
- Palaeocapromys: gr. παλαιος palaios ‘stary, antyczny’[14]; rodzaj Capromys Desmarest, 1822 (hutia). Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): †Capromys (Palaeocapromys) latus Varona & Arredondo, 1979.
Podział systematyczny
edytujDo rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[15][9][16][7][6]:
- Capromys pilorides (Say, 1822) – hutia kubańska
- Capromys garridoi (Varona, 1970) – kubohutia samotna
Opisano również gatunki wymarłe znany ze szczątków znalezionych w jaskiniach zachodniej części Kuby:
- Capromys acevedo (Arredondo, 1958)[4]
- Capromys latus Varona & Arredondo, 1979 – okaz znany ze szczątków znalezionych w zachodniej części Kuby[17]
Przypisy
edytuj- ↑ a b A.G. Desmarest. Mémoire sur un nouveau genre de mammifères de l’ordre des rongeurs, nommé Capromys. „Bulletin des Sciences, par la Société Philomathique de Paris”. Année 1822, s. 185, 1822. (fr.).
- ↑ T. Say. Description of a Quadruped belonging to the order Rodentia. „Journal of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 2 (2), s. 332, 1822. (ang.).
- ↑ F.M. Chapman. A revision of the genus Capromys. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 14, s. 322, 1901. (ang.).
- ↑ a b c O.P. Arredondo de la Mata. Los roedores cubanos extinguidos. „El Cartero Cubano”. 17 (12), s. 10, 1958. (hiszp.).
- ↑ Varona i Arredondo 1979 ↓, s. 4.
- ↑ a b W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 296. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c P.-H. Fabre, J. Patton & Y. Leite: Family Echimyidae (Hutias, Coypu South and American Spiny-rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 594–595. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Capromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-02-18].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 366. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 159.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 353.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 565.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 147.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 181.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-18]. (ang.).
- ↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 570. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ Varona i Arredondo 1979 ↓, s. 5.
Bibliografia
edytuj- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).
- L.S. Varona & O.P. Arredondo de la Mata. Nuevos taxones fósiles de Capromyidae (Rodentia: Caviomorpha). „Poeyana”. 195, s. 1–35, 1979. (hiszp.).