Huta Szkła Wołomin
Termisil Glass Sp. z o.o. (Huta Szkła Wołomin) – huta szkła z zarządem czeskiego przedsiębiorstwa KavalierGlass oraz jeden z trzech europejskich producentów szkła borokrzemowego (żaroodpornego) z własną zastrzeżoną marką szkła Termisil. Szkło borokrzemowe ma zastosowanie w przemyśle AGD, laboratoryjnym, chemicznym, oświetleniowym, medycznym i innych[1].
 Zakład „Termisil” (dawny oddział B) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Wileńska 68a, 05-200 Wołomin |
| Data założenia |
1905 |
| Forma prawna | |
| Prezes |
Krzysztof Kupiec |
| Nr KRS | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu wołomińskiego  | |
Położenie na mapie gminy Wołomin  | |
Położenie na mapie Wołomina  | |
 52°20′55,0″N 21°15′07,0″E/52,348611 21,251944
| |
| Strona internetowa | |
Historia
edytujPoczątki powstania huty sięgają 1905 roku. Po II wojnie światowej władze komunistyczne PRL miały początkowo duże poparcie wśród pracowników – niemal połowa z nich huty należała do PPR. W 1949 r. w Wołominie podjęło pracę Biuro Studiów i Projektów Przemysłu Szklarskiego, przeniesione tu z Warszawy. Powstały wówczas Wołomińskie Zakłady Szklarskie, znacznie rozbudowane w okresie planu 6-letniego (1950-1955)[2].
W latach 1959–1965 na rozbudowę Wołomińskich Zakładów Szklarskich państwo przeznaczyło 140 mln zł. Dzięki temu uruchomiono oddziały produkcji i obróbki szkła laboratoryjnego oraz termosów, wprowadzono pełną automatyzację produkcji butelek. Dalsze inwestycje zakładów, noszących wówczas imię działacza PPR i AL Feliksa Paplińskiego, umożliwiły modernizację działu opakowań szklanych[3].
Najpomyślniejsza dla huty była dekada Gierka (1970-1980). Wówczas to uruchomiono automatyczną produkcję szklanek termoodpornych. Huta osiągnęła najwyższy w swej historii poziom produkcji. W 1978 r. zatrudniała 2200 pracowników. W pełni zautomatyzowany zakład A (dawna huta Vitrum) wytwarzał szkło opakowaniowe, natomiast zakład B z nową halą produkcyjną (dawna Praca) – szkło techniczne i laboratoryjne. 1 lipca 1980 r. uruchomiono w hucie linię produkcyjną na licencji japońskiej, produkującą szkło stołowe[3].
Nie było żadnych problemów ze zbytem, bowiem chłonny rynek ZSRR i państw RWPG kupował każdy towar. Huta była największym przedsiębiorstwem w Wołominie. Wybudowała dla swoich pracowników osiedle mieszkaniowe, ośrodki wczasowe, dom kultury oraz założyła orkiestrę dętą. Wspierała przez długie lata Zespół Szkół Szklarskich[4].
Po sierpniu 1980 huta stała się największym w mieście ośrodkiem NSZZ „Solidarność”[3].
Lata 1990–2000
edytujPrzemiany ustrojowe po 1989 r., przejście do gospodarki wolnorynkowej, usamodzielnienie przedsiębiorstw doprowadziły hutę do kryzysu. Upadek ZSRR, rozwiązanie RWPG, kryzys w Rosji spowodowały utratę rynku zbytu na wschodzie. Opakowania szklane zaczęły masowo zastępować teraz tworzywa sztuczne. Rynek zbytu na szkło gwałtownie malał[3].
Dyrekcje huty nie przeprowadziły w porę prywatyzacji. Brak uregulowania stosunków własnościowych zniechęcał do współpracy ewentualnych partnerów strategicznych, hutą nie zainteresował się kapitał zagraniczny. W rezultacie długi zakładu stale rosły, produkcja stawała się przestarzała, bowiem po epoce Gierka nie inwestowano tu w nowe technologie. Nie pomogło pozbycie się ośrodków wczasowych, przejęcie przez miasto osiedla mieszkaniowego i domu kultury. Z braku zbytu produkcja i zatrudnienie nieustannie malały. W końcu pozostało w hucie niewiele ponad 1 tys. pracowników. Ostatecznie zakład zakończył swą działalność państwową 1 lipca 1999 r[4].
Po 2000 r.
edytujW 2000 roku dawny "oddział B" huty odkupiło małżeństwo z Krosna, Anna i Janusz Michnowie. Wyroby powracały na rynek, tym razem w nowych opakowaniach, w coraz szerszym asortymencie. Specjaliści fabryczni opracowali technologię produkcji szkła borowo-krzemowego Termisil. Zatrudnienie znalazło około 200 osób. Nowi właściciele pozyskiwali dotacje z Unii Europejskiej oraz z budżetu państwa na rozwój Wołomińskiej huty szkła. W 2006 roku Najwyższa Izba Kontroli uznała, że była to jedna z najbardziej udanych prywatyzacji na terenie województwa mazowieckiego. Rozwijana była produkcja szkła prasowanego (brytfanki, salaterki) i cienkościennego (szklanki, filiżanki, kubki i dzbanki). Inwestycja ta pochłonęła 45,2 mln zł i zwiększyła zatrudnienie do około 300 osób. W roku 2009 przedsiębiorstwo znalazło się jednak w kłopotach finansowych i zostało wrogo przejęte. W 2019 roku hutą zainteresował się czeski inwestor Otakar Mot’ka, który posiadał pod swoim zarządem hutę Kavalierglass w Sázavie. Wołomińska huta została wykupiona, a jej długi spłacone. Wdrożono technologię hartowania szkła i poszerzono ofertę produktową. Zamknięto jednak wydział szkła cienkościennego, a część nowoczesnych maszyn przeniesiono do Czech. W roku 2022, w wyniku trzystuprocentowej podwyżki cen gazu oraz spadku popytu na wyroby szklane, huta odnotowała bardzo duże straty. Liczne awarie oraz przerwy w produkcji, wraz ze zwiększoną ceną surowców do wytopu masy szklanej, przyczyniły się do podjęcia decyzji przez zarząd firmy o wyłączeniu ostatniego elementu produkcji – elektrodowego pieca szklarskiego w 2022 roku (w trakcie tej operacji doszło do zawalenia się wanny i wycieku kilku ton ciekłego szkła)[5][6][7][8][9][10].
Przypisy
edytuj- ↑ http://termisil.com/o_nas.php.
- ↑ Mieczysław Zakrzewski: Wołomin – Huta, ludzie i miasto.
- ↑ a b c d 105 lat huty szkła w Wołominie – historia terenów powiatu wołomińskiego [online] [dostęp 2021-12-14].
- ↑ a b Huta Szkła w Wołominie (1905-1999). Artykuł z serwisu dawny.pl - historia terenów powiatu wołomińskiego w dokumentach i wspomnieniach [online], dawny.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
- ↑ Budowali polską gospodarkę, zapewniali ludziom pracę. Dziś walczą o przetrwanie. Historia firmy Termisil - TV Republika [online], pl/Budowali-polska-gospodarke-zapewniali-ludziom-prace-Dzis-walcza-o-przetrwanie-Historia-firmy-Termisil,110992.html [dostęp 2024-04-23].
- ↑ Historia na szkle szlifowana - Puls Biznesu - pb.pl [online], pb.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
- ↑ Sukces rzeźbiony w szkle - Puls Biznesu - pb.pl [online], pb.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
- ↑ 45,2 mln zł na szklanki - Puls Biznesu - pb.pl [online], pb.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
- ↑ HISTORIA – Termisil Glass – naczynia szklane, żaroodporne, do zapiekania i mikrofali [online], termisil.com [dostęp 2024-04-23] (pol.).
- ↑ https://newsnadzis.pl/koniec-huty-szkla-wolomin-serce-huty-wygaszone/
Bibliografia
edytuj- Mieczysław Zakrzewski Wołomin – Huta, ludzie i miasto