Hrehory Hrynkowicz Wołłowicz
Hrehory Hrynkowicz Wołłowicz (Grzegorz Wołłowicz), białorus. Рыгор Валовіч; zm. na początku 1586 r.) – przedstawiciel litewskiej magnaterii z rodu Wołłowiczów, syn Hrynki Chodkiewicza Wołłowicza, brat Bohdana, Łukasza, Iwana; marszałek hospodarski (1558–1565), kasztelan nowogródzki od 1566 r., starosta słonimski (1560–1584).
 Bogoria | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
Na sejmie bielskim 1564 roku był świadkiem wydania przywileju bielskiego przez króla Zygmunta II Augusta[1]. Podpisał unię lubelską 1569 roku[2]. Znany z udziału w sejmiku w Rudnikach we wrześniu 1572 r. podczas pierwszego bezkrólewia, gdzie, podobnie jak pozostali uczestniczący w zjeździe senatorowie prawosławni, opowiedział się przeciw kandydaturze Iwana Groźnego na tron polski[3]. W czasie elekcji Stefana Batorego opowiadał się za kandydaturą Maksymiliana Habsburga[4].
Literatura
edytuj- Анатоль Грыцкевіч, Вялікае Княства Літоўскае (encyklopedia)
Przypisy
edytuj- ↑ Statut Litewski : drugiej redakcyi (1566) = Statutum Lituanicum : alterius editionis, Archiwum Komisji Prawniczej t. VII, Kraków 1900, s. 312.
- ↑ Skarbiec diplomatów papiezkich, cesarskich, krolewskich, książęcych; uchwał narodowych, postanowień różnych władz i urzędów posługujących do krytycznego wyjaśnienia dziejów Litwy, Rusi Litewskiéj i ościennych im krajów. t. II., Wilno 1862, s. 330.
- ↑ Antoni Mironowicz, Tolerancja wyznaniowa na pograniczu polsko-białoruskim
- ↑ Ewa Dubas-Urwanowicz, Koronne zjazdy szlacheckie w dwóch pierwszych bezkrólewiach po śmierci Zygmunta Augusta, s. 335