Hrabstwo Ratzeburga

Hrabstwo Ratzeburga
Grafschaft Ratzeburg
	hrabstwo Rzeszy Niemieckiej
	1143-1296
Państwo	Święte Cesarstwo Rzymskie
Data powstania	1143
Data likwidacji	1296
Zarządzający	Albrecht I
	Położenie na mapie;

Hrabstwo Ratzeburga – niemieckie hrabstwo założone w 1143 roku i istniejące do 1296 roku, kiedy (po licznych podziałach) weszło w skład księstwa Saksonii-Lauenburga.

Historia

Podwaliny pod przyszłe hrabstwo położył książę obodrycki Racibor, który zbudował gród Gauburg, w 1062 roku wymieniany jako saskie lenno. W 1143 roku książę saski Henryk Lew poprzez Adolfa II holsztyńskiego przekazał Henrykowi z Badewide część ziemi obodryckich Połabian pod niemiecką kolonizację. W skład nowo utworzonego hrabstwa weszły grody Ratzeburg, Wittenburg i Gadebusch, Rehna, Zarrentin am Schaalsee oraz baliwat Mölln. Badewidowie zasiadali na tronie do śmierci Bernharda III w 1199 roku, kiedy poprzez małżeństwo z owdowiałą matką tego ostatniego, Adelajdą, regencję objął Adolf z Dasselu. Utracił jednak władzę w wyniku bitwy pod Waschowem (25 maja 1200 lub 1201 roku), przegrawszy z meklemburską armią wasali króla Danii Kanuta VI. Hrabstwo przeszło pod władanie korony duńskiej; następca Kanuta, Waldemar II Zwycięski przekazał je w 1202 roku swojemu siostrzeńcowi Albrechtowi II z Orlamünde

W 1204 roku Waldemar, w ramach wynagrodzenia za poparcie dla duńskiej ekspansji, mianował Albrechta duńskim namiestnikiem północnych Niemiec i przekazał wszystkie ziemie na wschód od dzisiejszej granicy pomiędzy Szlezwikiem-Holsztynem a Meklemburgią.

Po przegranej bitwie pod Mölln w 1225 roku schwytany Albrecht II musiał zrezygnować z ziem lauenburskich. Po bitwie pod Bornhöved w 1227 roku zakończyła się duńska ekspansja w Niemczech północnych, zaś hrabstwo trafiło pod władzę saskiego Askańczyka księcia Albrechta I. Po jego śmierci władzę nad zdobytymi ziemiami przejęli synowie – Albrecht II oraz Jan I. Rząd nad późniejszym księstwem Saksonii-Wittenbergi (po podziale księstwa w 1296 roku) sprawował najmłodszy z synów, Albrecht II. Jan I władał byłym hrabstwem Ratzeburga oraz ziemiami lauenburskimi, które to terytorium przypadło później jego synom – Janowi II, Erykowi I i Albrechtowi III – by w 1296 roku trafić pod rządy księstwa Saksonii-Lauenburga.

Władcy

Okres panowania	Władca	Relacja w stos. do poprzedniego władcy
Badewidowie
1143-1164	Henryk I (zm. 1164)
1164-1195	Bernhard I (zm. 1195)	syn
1195-1198	Bernhard II (zm. 1198)	syn
1198-1199	Bernhard III (zm. 1228)	syn
1200-1201	Adolf I (zm. 1224)	mąż matki
Askańczycy
1202-1227	Albrecht II (zm. 1245)
1227	Albrecht I Askańczyk (zm. 1261)
Władcy Saksonii

Bibliografia

Eckardt Opitz: Herzogtum Lauenburg. Das Land und seine Geschichte. Neumünster: Wachholtz Verlag, 2003. ISBN 3-529-02060-5. (niem.).