Horten Ho 229

Ho IX / Horten Ho 229
	; Horten Ho 229 ze zdemontowanymi skrzydłami w National Air and Space Museum
	Dane podstawowe
Państwo	III Rzesza
Producent	Gothaer Waggonfabrik
Typ	szturmowy samolot myśliwski oraz samolot bombowy
Konstrukcja	dwusilnikowy (odrzutowy) dolnopłat o konstrukcji mieszanej, stalowo-drewnianej z powłoką/domieszką węgla/popiołu do kleju jako technologia stealth, kabina zakryta, podwozie chowane w locie
Załoga	1
	Historia
Data oblotu	1944
Lata produkcji	1944–1945
	Dane techniczne
Napęd	2 × Junkers Jumo 004B
Ciąg	8,9 kN
	Wymiary
Rozpiętość	16,8 m
Długość	7,5 m
Wysokość	2,80 m
Powierzchnia nośna	51,80 m²
	Masa
Własna	4800 kg
Startowa	7515 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	977 km/h
Pułap	16 000 m
Zasięg	1930 km
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	2 działka Mk 108 kal. 30 mm dodatkowe: 2 × 500 kg bomb; lub 24 rakiet niesterowanych R4/M
	Użytkownicy
	Niemcy
	Rzuty
	Multimedia w Wikimedia Commons

Horten Ho 229 (znany także pod oznaczeniem Horten Ho IX i Gotha Go 229) – stalowo-drewniany szturmowy/bombowy samolot niemiecki typu latające skrzydło wyprodukowany w styczniu 1945 przez Gothaer Waggonfabrik AG, zaprojektowany przez braci Horten na podstawie ich wcześniejszego prototypu z późnych lat 30. XX wieku.

Historia

Samolot ten stworzono dla Luftwaffe w końcowym okresie II wojny światowej. Wyposażony był w dwa silniki odrzutowe. Samolot zdołano wyprodukować i oblatać wstępnie dopiero w styczniu 1945. Wyposażony w dwa działka 30 mm, mógł być używany jako samolot myśliwski, ponieważ jego osiągi teoretycznie przewyższały wszystkie samoloty alianckie. Jednak był to raczej pierwszy projekt Göringa z cyklu tzw. 3x1000: samolot szturmowy, bombowy o zasięgu ponad 1000 km, prędkości do 1000 km/h i nośności do 1000 kg uzbrojenia w postaci bomb lub rakiet^[2].

Był pierwszym na świecie odrzutowym samolotem o konstrukcji latającego skrzydła. Wykonana w firmie Northrop Grumman w latach 2008–2009 pełnowymiarowa, nielatająca rekonstrukcja oraz testy elektromagnetyczne na tajnym poligonie fabrycznym Northrop wykazały, że samolot Ho 229 w 1945 byłby wykrywalny przez angielską stację radarową wczesnego wykrywania Chain Home, w odległości równej 80% odległości wykrywania myśliwca Bf-110, czyli w odległości 130 km, zamiast 160 km. Z uwagi na różnice w rozpiętości obu dolnopłatów, Ho 229 wykazał się 40-procentową powierzchnią skutecznego odbicia w porównaniu z typowym myśliwcem II wojny światowej, stanowiąc pierwszy statek powietrzny wykonany w technologii stealth. Rekonstrukcję i jej osiągi przedstawiono latem 2009 r. w filmie dokumentalnym produkcji National Geographic^[2]. W rzeczywistości w zajętej przez Amerykanów dokumentacji braci Horten, nie znajduje się jakakolwiek wzmianka o właściwościach stealth tej konstrukcji, ani że uzyskanie charakterystyk stealth było celem ich prac. Pierwsze zaś nawiązanie przez Hortona do stealth, miało miejsce dopiero wiele lat po wojnie, gdy przebywał już w Argentynie^[3]. Stwierdził wówczas, że bez informowania o tym swoich przełożonych, zamierzał uczynić Ho 229 niewykrywalnym, dla brytyjskich radarów, przez pokrycie go powłoką stanowiącą mieszaninę węgla, trocin i kleju do drewna^[3]. Po badaniach przeprowadzonych na zachowanych fragmentach konstrukcji, Northrop Grumman stwierdził że stealth krawędzi natarcia Ho 229 odpowiada „stealth płyty ze sklejki”^[3].

Podczas końcowych walk w Niemczech w 1945 r. wywiad amerykański przechwycił dwa pokrewne egzemplarze (Ho 229 V3 w trakcie montowania oraz starszy model – bezsilnikowy szybowiec Horten Ho IX V1).

Ocalałe statki powietrzne przewieziono do USA, gdzie wraz z rekonstrukcją z 2008 znajdują się w muzeum lotnictwa Planes of Fame w Chino w Kalifornii (szybowiec) oraz w składnicy rekonstrukcyjnej National Air and Space Museum, części Smithsonian Institution (Paul E. Garber Restoration Facility mieszczące się w Suitland w stanie Maryland)^[2].