Honiatycze (Ukraina)

wieś na Ukrainie w rejonie mikołajowskim

Honiatycze (ukr. Гонятичі) – wieś na Ukrainie, na terenie obwodu lwowskiego, w rejonie mikołajowskim.

Honiatycze
Ilustracja
Cerkiew w Honiatyczach
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

mikołajowski

Wysokość

255 m n.p.m.

Populacja (2001)
• liczba ludności


222[1]

Nr kierunkowy

+380 3241

Kod pocztowy

81630

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Honiatycze”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Honiatycze”
Ziemia49°33′29″N 23°53′54″E/49,558056 23,898333

Wieś prawa wołoskiego, położona była w pierwszej połowie XV wieku w ziemi lwowskiej województwa ruskiego[2]. Wieś jest wzmiankowana w 1502 roku[3], kiedy król Aleksander Jagiellończyk zwalnia mieszkańców ze wszystkich obowiązków na rzecz grodu lwowskiego.

Pod koniec XVII wieku ks. Konstanty Mrozowicki, archidiakon lwowski w Honiatyczach, swoich dobrach prestymonialnych, wybudował pałac, jako rezydencję prałacką „... wystawioną ad commodum prałatów.”  Wedle opisu z 1722 r. miał on charakter obronny, stał „..na kępie, wodą stawową oblewany”, do niego „mostów trzy drewnianych, z dylów, z poręczami, osobliwie most od Bramy; na tym moście zwód z łańcuchami żelaznymi i kółko żelazne na środku w górze, o ogniwach kilku.” „Na bramie Baszteczka, w której znajduje się: śmigowic starych nro 4, hakownic nro 3, strzelby ręcznej, staroświeckiej, lontowej, sztuk nro 12, szufla do armaty. W Bramie armatka żelazna, z łożem i kołkami; do Baszteczki drzwi dębiowe, z Wrzeciążem i skoblem.” Uzbrojony był również strych, gdzie „...harmatka jedna była mosiężna, którą Jmć P. Mrozowicki, synowiec nieboszczyka Jmci ks. Archidiakona, nie wiedzieć quo praetextu wziął.”[4]

Za II RP w powiecie lwowskim (województwo lwowskie). Od 1 sierpnia 1934 należała do gminy Czerkasy[5].

Obecnie Honiatycze liczą ok. 220 mieszkańców.

Przypisy

edytuj
  1. Liczby ludności miejscowości obwodu lwowskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
  2. Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 212, 222.
  3. Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie. – Lwów, 1870. – T. 2 / [oprac. O. Pietruski, X. Liske]. – S. 242. – Nr. CXXXIII.
  4. Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w., opr. M. Gębarowicz, Wrocław-Warszawa 1973, s. 23-25, 353
  5. Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 546

Linki zewnętrzne

edytuj