Hokejowa Liga Mistrzów
Hokejowa Liga Mistrzów (oficjalny skrót CHL, od ang. Champions Hockey League) – międzynarodowe, klubowe rozgrywki hokeja na lodzie, utworzone z inicjatywy Międzynarodowej Federacji Hokeja na Lodzie (IIHF).
Historia
edytuj20 kwietnia 2007 IIHF podjęła decyzję o zlikwidowaniu z końcem sezonu 2007/2008 rozgrywek Pucharu Mistrzów IIHF i wprowadzeniu w ich miejsce zupełnie nowej rywalizacji pucharowej dla czołowych europejskich klubów hokejowych, począwszy od sezonu 2008/2009. 13 stycznia 2008 - podczas kongresu tej organizacji w Petersburgu - oficjalnie powołano do życia hokejową Ligę Mistrzów.
Dotychczasowi triumfatorzy
edytuj| Edycja | Sezon | Zwycięzca | Wynik | Finalista | Półfinaliści |
|---|---|---|---|---|---|
| I. | 2008/2009 |  ZSC Lions
|
7:2 |  Mietałłurg Magnitogorsk
|
Saławat Jułajew Ufa i  Espoo Blues
|
| II. | 2014/2015 |  Luleå HF
|
4:2 | Frölunda HC
|
Skellefteå AIK i Oulun Kärpät
|
| III. | 2015/2016 | Frölunda HC
|
2:1 | Oulun Kärpät
|
HC Davos i Rauman Lukko
|
| IV. | 2016/2017 | Frölunda HC
|
4:3 d. |  Sparta Praga
|
Fribourg-Gottéron i Växjö Lakers
|
| V. | 2017/2018 | JYP
|
2:0 | Växjö Lakers
|
Bílí tygři Liberec i HC Oceláři Trzyniec
|
| VI. | 2018/2019 | Frölunda HC
|
3:1 |  EHC Red Bull Monachium
|
HC Pilzno 1929 i  EC Red Bull Salzburg
|
| VII. | 2019/2020 | Frölunda HC
|
3:1 | Mountfield Hradec Králové
|
Luleå HF i Djurgårdens IF
|
| VIII. | 2020/2021 | Edycja odwołana z powodu pandemii COVID-19[1] | |||
| IX. | 2021/2022 | Rögle BK
|
2:1 | Tappara Tampere
|
EHC Red Bull Monachium i Frölunda HC
|
System pierwszych rozgrywek
edytujW pierwszych rozgrywanych uczestniczyło 12 drużyn było podzielonych na 4 trzyzespołowe grupy, w których kluby grały systemem każdy z każdym mecz i rewanż. Do półfinałów awansowali zwycięzcy grup. Półfinały i finał rozegrano systemem pucharowym mecz i rewanż. Gospodarzem drugiego meczu była drużyna mająca lepszy bilans punktowy w grupie.
Docelowo udział w rozgrywkach miały brać drużyny ze wszystkich europejskich federacji hokejowych zrzeszonych w IIHF.
| Miejsce w rankingu IIHF |
Państwo | Nazwa ligi | Liczba zespołów do wystawienia w CHL |
| 1. | Szwecja
|
Elitserien | 2 |
| 2. | Finlandia
|
SM-liiga | 2 |
| 3. | Czechy
|
O2 Extraliga | 2 |
| 4. | Rosja
|
KHL | 2 |
| 5. |  Słowacja
|
Slovnaft extraliga | 1 |
| 6. | Szwajcaria
|
National League A | 1 |
| 9. | Niemcy
|
Deutsche Eishockey Liga | 1 |
| od 5. do 9. | pozostałe | zwycięzca kwalifikacji | 1 |
| - | - | razem: | 12 |
Przed rozpoczęciem premierowej edycji został rozegrany turniej kwalifikacyjny, który odbył się od 12 do 14 września 2008 w Arena Nürnberger Versicherung w Norymberdze. Zwycięzca awansował do fazy grupowej turnieju.
Sportowe zmagania jej premierowej edycji zostały zainaugurowane 8 października 2008 meczami pierwszej kolejki, a zakończone - przeprowadzonym w dniach 21-28 stycznia 2009 - finałem. W głównej fazie rozgrywek uczestniczyło 12 drużyn z 7 państw. W finale rozgrywanym formułą dwumeczu spotkały się drużyny: ZSC Lions oraz Mietałłurg Magnitogorsk. Zwycięzcą została drużyna ze Szwajcarii, która zwyciężyła 7:2 (w danych spotkania 2:2 i 5:0). Najskuteczniejszym zawodnikiem turnieju został Kanadyjczyk Jean-Guy Trudel, zaś królem strzelców Szwajcar Adrian Wichser. MVP turnieju został Fin Ari Sulander (wszyscy ZSC Lions).
| 21 stycznia 2009 | Mietałłurg Magnitogorsk
|
2:2 | ZSC Lions
|
Arena Metallurg, Magnitogorsk |
| Szczegóły | ||||
|---|---|---|---|---|
| Godzina: 17:30 | W. Atiuszow 51:01 (EQ) T. Rolinek 59:17 (EQ) |
(0:2, 0:0, 2:0) | 09:14 (EQ) J. G. Trudel 12:05 (EQ) M. Wichser |
Widzów: 7700 Sędzia główny: Petr Blümel Sędziowie liniowi: Roman Pouzar
|
| 28 stycznia 2009 | ZSC Lions
|
5:0 | Mietałłurg Magnitogorsk
|
Diners Club Arena, Rapperswil |
| Szczegóły | ||||
|---|---|---|---|---|
| Godzina: 19:30 | B. Down 17:17 (EQ) P. Sejna 34:48 (PP) M. Seger 48:57 (PP) J. Alston 49:51 (EQ) J. G. Trudel 57:29 (EQ) |
(1:0, 1:0, 3:0) | Widzów: 6200 Sędzia główny: Mikko Kekalainen Sędziowie liniowi: Jussi Terho
| |
Niedoszła edycja 2009/2010
edytujZ państw, mogących wystawić po 1 przedstawicielu do CHL desygnowany będzie mistrz kraju, natomiast federacje posiadające 2 miejsca obsadzą je mistrzem kraju oraz zwycięzcą rywalizacji w sezonie zasadniczym (przed rozpoczęciem fazy play off). Jeżeli będzie to ta sama drużyna - w CHL grać będzie wicelider tabeli po sezonie zasadniczym.
Od sezonu 2009/2010 do rozgrywek hokejowej Ligi Mistrzów miały zostać dopuszczone 24 zespoły, jednak decyzje o przydziale miejsc poszczególnym federacjom zapadnią w drugiej połowie 2008 (spore szanse na znalezienie się w tym gronie miał posiadać triumfator polskiej Ekstraligi).
Na sezon 2009/2010 początkowo planowano rozszerzenie rozgrywek do drużyn z 22 krajów, z których te najsłabsze miały rywalizować w dwustopniowych kwalifikacjach. Z powodu rezygnacji sponsorów i problemów ze znalezieniem nowych IIHF odwołała jednak rozgrywki, ale obiecała ich powrót w sezonie 2010/2011.
Jednak w 9 marca 2010 roku Międzynarodowa Federacja Hokeja na Lodzie (IIHF) poinformowała, że ostatecznie rezygnuje z zabiegów na rzecz reaktywacji Hokejowej Ligi Mistrzów[2]. W kolejnych sezonach mimo obowiązywania umowy z powodu problemów finansowych nie udało się przeprowadzić rozgrywek ELM. Z zaproponowanych projektów żaden nie został zaakceptowany przez IIHF, związki krajowe i władze lig.
Decyzję IIHF o zawieszeniu rozgrywek w sezonie 2009/10 zaskarżył w sądzie szwajcarski klub SC Bern, który twierdzi, iż z powodu odwołania rozgrywek w ubiegłym sezonie stracił 1,2 mln franków szwajcarskich żądając zadośćuczynienia za poniesienie straty finansowe. Decyzję w trej sprawie podejmie Sportowy Sąd Arbitrażowy[3].
Nieudana reaktywacja o Puchar Prezydenta
edytujW 2011 postanowiono o stworzeniu turnieju pod nazwą Puchar Prezydenta, który miał stanowić niejako kontynuację rozgrywek w innym formacie. Turniej miał na celu wyłonienie najlepszej drużyny klubowej spośród triumfatorów najsilniejszych lig narodowych. Impreza miała mieć identyczny format, jak rozgrywany w latach 2005–2008 Puchar Mistrzów IIHF.
Turniej zaplanowano w terminie 5-8 stycznia 2012 w Petersburgu (Rosja) i miało w nim wziąć udział sześć drużyn, aktualnych mistrzów najmocniejszych lig europejskich: niemiecki Eisbären Berlin (DEL), szwedzki Färjestads BK (Elitserien), szwajcarski HC Davos (National League A), fiński HIFK (SM-liiga), HC Oceláři Trzyniec (Tipsport Extraliga) i rosyjski Saławat Jułajew Ufa (KHL)[4]. Pula nagród finansowych miała wynieść 1 mln franków szwajcarskich (ok. 3,24 mln złotych), z czego zwycięzca otrzymał 400 tysięcy.
W 2013 podjęto decyzję o przywróceniu rozgrywek HLM w sezonie 2014/2015. Rozgrywki odbyły się od 21 sierpnia 2014 do 3 lutego 2015. Początkowo planowano, ze weźmie w niej udział 40 zespołów z najmocniejszych lig europejskich, jednak z wyłączeniem rozgrywek KHL[5]. W lutym 2014 podano kolejne szczegóły rozgrywek, zaprezentowano logo oraz zaanonsowano wstępnie uczestników[6]. Ostatecznie do turnieju włączono kolejne cztery drużyny, w tym 6 drużyn dostało tzw. dziką kartę[7].
Rozgrywki rozpoczęły się od fazy grupowej w której 44 zespoły (z 12 państw) podzielone zostały do 11 grup. Zwycięzcy grup oraz pięć drużyn z drugich miejsc z najlepszym bilansem punktowym awansowało do fazy pucharowej. Faza pucharowa składała się z czterech rund. Trzy z nich rozgrywane były w formuje mecz-rewanż, zaś finał rozgrywany jest na lodowisku drużyn, która zdobyła najwięcej punktów w czasie całych rozgrywek.
Rozgrywki wygrała szwedzka drużyna Lulea, która pokonała na własnym lodowisku w finale zespół Frölunda z tego samego kraju[8]. Królem strzelców został Szwed Andreas Johnsson, zaś najskuteczniejszym zawodnikiem Mathis Olimb (obaj z Frölundy). Ponadto Norweg został wybrany najbardziej wartościowym zawodnikiem rozgrywek[9].
| 3 lutego 2015 | Luleå HF
|
4:2 | Frölunda HC
|
Coop Arena, Luleå |
| Szczegóły | ||||
|---|---|---|---|---|
| Godzina: 20:15 | K. Näkyvä (PP) 47:43 P. Cehlárik (PP) 48:57 J. Forsberg (PP) 53:04 D. Kukan (EN) 58:36 |
(0:2, 0:0, 4:0) | 00:17 (EQ) J. Lundqvist 12:45 (EQ) M. Olimb |
Widzów: 6300 Sędzia główny: Daniel Piechaczek Sędziowie liniowi: Aleksi Rantala
|
| 8 min. kar | 45 min. kar | |||
Rozgrywki odbyły się od 20 sierpnia 2015 do 9 lutego 2016. Uczestniczyło w nich o 8 zespołów więcej niż w poprzedniej edycji. Łącznie wystartowało 48 zespołów z 12 państw (w tym po raz pierwszy z Białorusi. Zmieniono format rozgrywek. Najpierw przeprowadzono fazę grupową w której wszystkie zespoły zostały przydzielone do trzy drużynowych grup (16 grup). Dwie najlepsze drużyny z każdej z grup awansowały do fazy pucharowej. Druga część rozgrywek składała się z pięciu rund. Pierwsze cztery z nich rozgrywane były w formuje mecz-rewanż, zaś finał rozgrywany jest na lodowisku drużyn, która zdobyła najwięcej punktów w czasie całych rozgrywek.
Rozgrywki wygrała szwedzka drużyna Frölunda HC, która pokonała w hali Oulun Energia Areena zespół Oulun Kärpät[10]. Najskuteczniejszym zawodnikiem oraz najbardziej wartościowym zawodnikiem rozgrywek został Amerykanin Ryan Lasch (Frölunda). Najwięcej bramek (7) zdobyli: Fin Toni Koivisto (Lukko), Kanadyjczyk Spencer Abbott (Frölunda) i Szwajcar Andres Ambühl (HC Davos).
| 9 lutego 2016 | Oulun Kärpät
|
1:2 | Frölunda HC
|
Oulun Energia Areena, Oulu |
| Szczegóły | ||||
|---|---|---|---|---|
| Godzina: 20:15 | J. Keränen (PP) 47:01 | (0:2, 0:0, 1:0) | 16:20 (EQ) R. Lasch 17:43 (EQ) S. Abbott |
Widzów: 6614 Sędzia główny: Tobias Wehrli Sędziowie liniowi: Marc Wiegand
|
| 2 min. kar | 8 min. kar | |||
Rozgrywki odbyły się od 16 sierpnia 2016 do 7 lutego 2017. Uczestniczyło w nich podobnie jak w poprzednim sezonie 48 zespołów z rekordowej ilości państw - 13 (w tym po raz pierwszy z Polski. Format rozgrywek pozostał bez zmian i składał się najpierw z fazy grupowej (16 grup po 3 zespoły), a następnie dwie najlepsze drużyny z każdej z grup awansowały do fazy pucharowej. Druga część rozgrywek składała się z pięciu rund. Pierwsze cztery z nich rozgrywane były w formuje mecz-rewanż, zaś finał rozgrywany jest na lodowisku drużyn, która zdobyła najwięcej punktów w czasie całych rozgrywek.
Tytuł obroniła Frölunda HC, która pokonała w hali Frolundaborgs Isstadion pokonała zespół Sparty Praga.
| 7 lutego 2016 | Frölunda HC
|
4:3 d. | Sparta Praga
|
Frölundaborgs isstadion, Göteborg |
| Godzina: 19:05 | (2:2, 1:0, 0:1, 1:0) | Widzów: 6044 Sędzia główny: Mikko Kaukokari Sędziowie liniowi: Stefan Fonselius
| ||
| 4 min. kar | 41 min. kar | |||
Dalsze edycje
edytujOd sezonu 2017/2018 w rozgrywkach mają decydować jedyny aspekty sportowe (zlikwidowanie podziału na licencje A, B, C), bez uzyskania dzikich kart.
Przypisy
edytuj- ↑ 2020/21 CHL season cancelled. championshockeyleague.com, 2020-10-13. [dostęp 2020-10-13]. (ang.).
- ↑ Hokej.net - Ligi Mistrzów nie będzie [online], www.hokej.net [dostęp 2017-11-23] (ang.).
- ↑ Hokej.net - Odwołanie Ligi Mistrzów w sądzie [online], www.hokej.net [dostęp 2017-11-23] (ang.).
- ↑ Hokej.net - Mistrzowie zagrają o Puchar Prezydenta [online], www.hokej.net [dostęp 2017-11-23] (ang.).
- ↑ New era dawns for Europe. iihf.com. [dostęp 2013-12-09]. (ang.).
- ↑ CHL Feb 2014 - Olympic - International Ice Hockey Federation IIHF [online], sochi2014.iihf.com [dostęp 2017-11-23].
- ↑ Shaun Nicolaides: How did the 44 clubs qualify for the 2014/2015 CHL?. championshockeyleague.net. [dostęp 2014-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-06)]. (ang.).
- ↑ Jarosław Grabowski: Liga Mistrzów: zwycięstwo Luleå HF. hokej.net. [dostęp 2015-02-03]. (pol.).
- ↑ Henrik Manninen: Final of two halves. iihf.com. [dostęp 2015-02-03]. (ang.).
- ↑ Jarosław Grabowski: Frolunda Goteborg zwycięzcą Hokejowej Ligi Mistrzów. hokej.net. [dostęp 2016-02-09]. (pol.).