Hodgsonicoccus

Hodgsonicoccus – wymarły rodzaj pluskwiaków z infrarzędu czerwców, jedyny z monotypowej rodziny Hodgsonicoccidae. Obejmuje tylko jeden wczesnokredowy gatunek, H. patefactus.

Hodgsonicoccus
Vea et Grimaldi, 2015
Okres istnienia: kreda wczesna PreꞒ Ꞓ O S D C P T J K Pg N Q 145/100.5 145/100.5
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	pluskwiaki
Podrząd	piersiodziobe
Infrarząd	czerwce
Nadrodzina	Coccoidea
Rodzina	Hodgsonicoccidae
Rodzaj	Hodgsonicoccus
Typ nomenklatoryczny
Hodgsonicoccus patefactus Vea et Grimaldi, 2015

Taksonomia

Rodzaj i gatunek typowy opisali po raz pierwszy w 2015 roku Isabelle Vea i David Grimaldi na łamach „American Museum Novitates”. Opisu dokonano na podstawie inkluzji w wczesnokredowym bursztynie libańskim, odnalezionym na górze w Baszarri na północy Libanu. Nazwę rodzajową nadano na cześć kokcydologa Christophera J. Hodgsona, natomiast epitet gatunkowy oznacza po łacinie odkryty.

Morfologia

Czerwiec o bardzo dużym ciele, przekraczający 2 mm długości i osiągający około 0,5 mm szerokości.

Większa część krótkiej głowy otoczona była dwoma sklerytami ocznymi, z których każdy zaopatrzony był w od 10 do 15 dużych, wyłupiastych, rozmieszczonych w wielu szeregach oczu prostych. Oprócz nich występowały również grzbietowo umiejscowione przyoczka. Czułki budowało dziesięć członów, te od trzeciego wzwyż miały po dwa pierścienie długich szczecinek, a ostatni ponadto zakrzywione włoski i szczecinki bazykoniczne.

Przedtułów był błoniasty, niewyodrębniony wyraźnie od głowy. Prawie owalna przedtarcza nie była wyraźnie oddzielona od tarczy śródtułowia, którą to z kolei biegło błoniaste pasmo łączące przedtarczę z zaokrągloną tarczką. Zatarcza śródtułowia była dobrze wykształcona. Przednie skrzydło osiągało ponad 2,2 mm długości i 0,8 mm szerokości, kształt mając wydłużony z wąską nasadą i zwężonym szczytem, a całą powierzchnię usianą mikrowłoskami. Listewka kubitalna brała początek u jego podstawy i dochodziła do 0,7 jego długości. Na sięgającej szczytu skrzydła listewce subkostalnej znajdowały się szczecinki i sensoria skrzydłowe. Rozpinacze miały około 290 μm długości i 85 μm szerokości, wyróżniały się na tle pozostałych czerwców umieszczeniem trzech haczyków na przedniej krawędzi i obecnością mikrowłosków. Odnóża miały dwuczłonowe stopy.

Odwłok był grzbietobrzusznie spłaszczony, zaopatrzony w liczne szczecinki, przy czym na tylnych segmentach znajdowało się od 10 do 15 sztywnych szczecinek kolcowatych dochodzących do 0,5 mm długości. Genitalia samca cechowały się trójkątną osłonką prącia oraz smukłym i spiczasto zakończonym edeagusem wyposażony w wynicowujący się endofallus.