Hipolit Niepokulczycki
Hipolit Niepokulczycki, ps. „Paweł” (ur. 22 września lub 6 października 1894, zm. 21 grudnia 1971 w Elblągu) – urzędnik samorządowy w II Rzeczypospolitej i PRL, działacz konspiracji podczas II wojny światowej, członek Rady Związku Powiatów Rzeczypospolitej Polskiej w 1933[1].
 Hipolit Niepokulczycki przed 1936 | |
| Data urodzenia |
1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 grudnia 1971 |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujUrodził się w 1894 (według jednego źródła 22 września w Tretelnikach na Wołyniu[2], według innego źródła 6 października[3] w Brukijowce[potrzebny przypis] w ówczesnym powiecie starokonstantynowskim na Podolu) jako syn Franciszka i Marii z domu Popławskiej. W 1912 ukończył gimnazjum w Żytomierzu, a w 1917 studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu w Kijowie. Podczas I wojny światowej od 1915 do 1918 pracował w Centralnym Komitecie Obywatelskim na Ukrainie. W 1919 został członkiem Polskiego Powiatowego Komitetu Wykonawczego w Białej Cerkwi. W Piotrogrodzkim Towarzystwie Opieki nad Wygnańcami był sekretarzem.
W 1920 przybył do niepodległej Polski i rozpoczął służbę w administracji państwowej II Rzeczypospolitej w Urzędzie Wojewódzkim w Lublinie. W 1921 został członkiem Komisji Dyscyplinarnej Urzędu Wojewódzkiego w Lublinie[4]. Następnie był inspektorem starostw w Wydziale Prezydialnym Urzędu Wojewódzkiego w Lublinie, skąd na początku maja 1924 został mianowany starostą powiatu węgrowskiego w Węgrowie[5]. Później, od 17 marca 1925 był starostą powiatu kowelskiego w Kowlu[6], starostą powiatu krzemienieckiego w Krzemieńcu od 1927, od stycznia 1929 powiatu grudziądzkiego w Grudziądzu oraz jednocześnie był starostą tamtejszego powiatu grodzkiego. 11 grudnia 1935 został mianowany na stanowisko wicewojewody tarnopolskiego[7][8][9][10]. W kwietniu 1936 został prezesem okręgu Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej w Tarnopolu (jego poprzednikiem był Kazimierz Gintowt-Dziewiałtowski)[11]. Stanowisko wicewojewody tarnopolskiego sprawował do końca 1938, po czym objął w 1939 urząd starosty powiatu rówieńskiego (tym samym zamieniony posadami z Bazylim Rogowskim)[12].
Po wybuchu II wojny światowej 1939, kampanii wrześniowej od października 1939 działał w konspiracji jako zastępca szefa Oddziału Politycznego Dowództwa Głównego Służby Zwycięstwu Polski, następnie Biura Informacji i Propagandy Komendy Głównej Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej. Odszedł z BIP-u w końcu 1940 i został zastępcą Szefa Biur Wojskowych KG ZWZ-AK Ludwika Muzyczki[13].
Po wojnie brał czynny udział przy odbudowie Żuław. Był starostą, a w latach 1946–1948 przewodniczącym Powiatowej Rady Narodowej w Elblągu. Wybrany w 1957 pierwszym przewodniczącym Rady Robotniczej w tamtejszych Zakładach Mięsnych. Zmarł w Elblągu 21 grudnia 1971. Pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie (kwatera N10-5-5)[14].
Odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (1970)
- Złota Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej I stopnia[15]
- Srebrna Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej II stopnia[16]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Leszek Śliwiński: Ogólnopolska reprezentacja powiatowych związków komunalnych w II Rzeczypospolitej, Częstochowa 2013, s. 254.
- ↑ Nowy wicewojewoda tarnopolski p. Hipolit Niepokulczycki. „Wschód”. 1, s. 7, 30 stycznia 1936.
- ↑ Hipolit Niepokulczycki
- ↑ 141. Komisja Dyscyplinarna Urzędu Wojewódzkiego w Lublinie. „Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego”, s. 75, Nr 3 z 3 czerwca 1921.
- ↑ 51. Ruch służbowy od 30 kwietnia 1924. „Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego”, s. 24, Nr 2 z 12 maja 1924.
- ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”, s. 43, Nr 1 z 1 kwietnia 1925.
- ↑ P. Niepokulczycki – wicewojewodą tarnopolskim. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 285 z 12 grudnia 1935.
- ↑ Pożegnanie ustępującego wojewody tarnopolskiego Dziewiałtowskiego Gintowta. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 161 z 17 lipca 1936.
- ↑ Lustracja w powiecie zborowskim. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 197 z 1 września 1937.
- ↑ Zmiana na stanowisku wojewody tarnopolskiego. „Wschód”, s. 3, Nr 18 z 20 lipca 1936.
- ↑ Drogi rozwoju tarnopolskiego L. O. P. P.. „Wschód”, s. 9, Nr 8 z 10 kwietnia 1936.
- ↑ Nowy wicewojewoda w Tarnopolu. „Wschód”. Nr 111, s. 3, 1 stycznia 1939.
- ↑ Był odpowiedzialny za organizowanie administracji dla Ziem Postulowanych.
- ↑ śp. Hipolit Niepokulczycki
- ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 286.
- ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 304.
Bibliografia
edytuj- Nowy wicewojewoda tarnopolski p. Hipolit Niepokulczycki. „Wschód”, s. 7, Nr 1 z 30 stycznia 1936.
- Marek Ney-Krwawicz: Komenda Główna Armii Krajowej 1939–1945. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 452. ISBN 83-211-1055-X.
- Grzegorz Mazur: Biuro Informacji i Propagandy SZP-ZWZ-AK 1939–1945. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 384-385. ISBN 83-211-0892-X.