Hipolit Morawski
Hipolit Czesław Morawski[a] (ur. 20 lipca 1900, zm. 13 marca 1946 w Senne) – kapitan administracji (żandarmerii) Wojska Polskiego.
 kapitan administracji (żandarmerii)
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Hipolit Czesław Morawski |
|---|---|
| Data urodzenia |
20 lipca 1900 |
| Data i miejsce śmierci |
13 marca 1946 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUrodził się 20 lipca 1900 w rodzinie Czesława[2][3]. Od 22 listopada 1918 do 14 czerwca 1919 był uczniem klasy „H” Szkoły Podchorążych w Warszawie[4]. 15 sierpnia 1919 Naczelny Wódz mianował go z dniem 1 lipca 1919 podporucznikiem w piechocie i przydzielił do batalionu zapasowego 35 pułku piechoty[5].
Po zakończeniu wojny z bolszewikami pozostał w wojsku jako oficer zawodowy i kontynuował służbę w 35 pułku piechoty, który wówczas stacjonował w Łukowie[6][7][8]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem od 1 lipca 1919 i 681. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. 12 lutego 1923 prezydent RP awansował go z dniem 1 stycznia 1923 na porucznika ze starszeństwem z 1 września 1920 i 37. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9][10][11][12]. Później został przeniesiony do 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie[13].
26 lutego 1925 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[14][15]. We wrześniu 1928 pełnił służbę na stanowisku oficera wywiadowczego batalionu KOP „Słobódka”. W marcu 1930 wrócił z KOP do 6 pułku piechoty Legionów[16]. 22 września tego roku został przydzielony na XIV trzymiesięczny kurs w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu[17]. W 1931 został przydzielony na kurs aplikacyjny dla oficerów młodszych w Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu[18].
Z dniem 1 lutego 1932, po ukończeniu kursu, został przeniesiony do 1 dywizjonu żandarmerii w Warszawie[19]. W grudniu tego roku ogłoszono jego przeniesienie do korpusu oficerów żandarmerii, w tym samym stopniu i starszeństwie oraz 1. lokatą[20][21]. 27 czerwca 1935 prezydent RP nadał mu stopień kapitana z dniem 1 stycznia 1935 i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[22][23]. Później został przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna[24]. W marcu 1939 pełnił służbę w Samodzielnym Referacie Informacyjnym Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu na stanowisku oficera placówki oficerskiej Pińsk[25][26].
Przebywał w niewoli niemieckiej, w Oflagu VI B Dössel[27]. Zmarł 13 marca 1946 w Senne (obecnie dzielnica Bielefeld) i został pochowany na cmentarzu Sennefriedhof[27].
Był odznaczony Krzyżem Walecznych po raz pierwszy, drugi i trzeci[8][13][15][28].
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 261.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-08].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-08].
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 437.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 87 z 3 września 1919, poz. 3042.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 122.
- ↑ a b Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 134.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 227.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 15 lutego 1923, s. 91.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 448.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 390.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 246.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 136.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 21 lipca 1925, s. 398.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 147.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 120.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 40.
- ↑ Suliński 1996 ↓, s. 29.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 235.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 410.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. XIV, XIX, XXI, 85, 791.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935, s. 78.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 355.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 305.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 526.
- ↑ Ulatowski 2013 ↓, s. 231, 249.
- ↑ a b Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2024-10-08].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-08].
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Jan Suliński: Historia szkół Żandarmerii w latach 1918–1995. Rys historyczno-organizacyjny. Warszawa: 1996.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Łukasz Ulatowski: Polski wywiad wojskowy w 1939 roku. Struktura organizacyjna, składy osobowe, personel, budżet, mob.. Warszawa: Łukasz Ulatowski, 2013. ISBN 978-83-938229-2-8.