Himantandrowate
Himantandrowate[3] (Himantandraceae Diels.) – rodzina roślin należąca do rzędu magnoliowców. Obejmuje jeden rodzaj – Galbulimima z dwoma gatunkami, o niejasnym statusie i czasem uznawanych za jeden, zmienny gatunek[4]. Rośliny te występują w strefie tropikalnej południowo-wschodniej Azji i Australii – na wyspach Celebes, Molukach, Nowa Gwinea oraz w północno-wschodniej części Queensland, gdzie rosną w wilgotnych lasach równikowych[4]. Nasiona rozprzestrzeniane są przez gołębie[4].
 Kwiat Galbulimima belgraveana | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina |
himantandrowate |
| Nazwa systematyczna | |
| Himantandraceae Diels. Bot. Jahrb. Syst. 55: 126. 27 Nov 1917, nom. cons. | |
Są to drzewa eksploatowane dla drewna. Na Nowej Gwinei Papuasi aromatyczną korę i liście[4] (silnie pachnące zwłaszcza po skruszeniu[2]) wykorzystują jako halucynogen[4] (rośliny zawierają alkaloidy pirydynowe[5][6]). W łodygach liczne są promienie miękiszowe z komórkami zawierającymi kryształy szczawianu wapnia[7]. Rośliny zawierają także olejki eteryczne[7].
Nazwa rodziny pochodzi od nazwy rodzajowej Himantandra uznanej za późniejszy synonim rodzaju Galbulimima. Nazwa ta utworzona została z greckich słów ιμάς (himas) znaczącego „wstążka, taśma” i άνδρες (andres) znaczącego „mężczyzna” i utworzona została w nawiązaniu do charakterystycznych dla tych roślin, taśmowatych pręcików[4].
Morfologia
edytuj- Pokrój
- Okazałe drzewa, których młode pędy okryte są gęsto tarczowatymi i frędzlowatymi rdzawymi włoskami[8][4]. Rośliny aromatyczne, z komórkami wydzielniczymi w tkankach miękiszowych zawierającymi olejki eteryczne[5][9].
- Liście
- Skrętoległe, pojedyncze, ogonkowe, bez przylistków, często z prześwitującymi gruczołkami, całobrzegie[4][9]. Użyłkowanie pierzaste. Liście od spodu pokryte tarczowatymi włoskami[4][9]. Tarczki tworzone są przez 30–56 promieniście rozchodzących się z krótkiego trzonka wydłużonych komórek, tworzących silnie pocięty „parasol”. Pod nim skupia się 5–7 szparek oddechowych. Z wierzchu liście są nagie[7].
- Kwiaty
- Okazałe, obupłciowe, wyrastające pojedynczo, rzadziej zebrane po 2–3 w kątach liści[8], zwykle krótkoszypułkowe[7]. Kwiaty są promieniste, ale pozbawione okwiatu[4]. Pąk kwiatowy osłaniają dwie przysadki[4] pełniące funkcję kielicha[8] (czasem opisywane jako kielich[7]). Z kolei funkcję płatków korony pełnią wyrastające spiralnie, taśmowate prątniczki w liczbie od 3 do 23[8]. Wewnątrz kwiatu znajdują się pręciki w liczbie od 13 do 130, także wyrastające spiralnie, niezróżnicowane na nitkę i pylnik. Na brzegach taśmowatych pręcików znajdują się cztery worki pyłkowe pękające podłużną szczeliną. Ziarna pyłku są jednobruzdowe. Między pręcikami i słupkowiem znajduje się kolejnych 13–22 spiralnie wyrastających prątniczków[8]. Na pręcikach i części prątniczków występują włoski gruczołowe[4][7]. Słupki są górne, tworzone przez zwykle 7 do 10, rzadziej do 30 zamkniętych, jednokomorowych owocolistków, każdy zwieńczony własną szyjką słupka. Owocolistki są słabo zrośnięte ze sobą u dołu. W każdym z nich rozwija się pojedynczy (rzadko dwa), odwrócony zalążek[8].
- Owoce
- W czasie owocowania poszczególne owocolistki zrastają się, tworząc jeden pestkowiec[4] uważany jednak za owoc zbiorowy[5], zawierający kilka drobnych, twardych i spłaszczonych nasion[8][4]. Zarodek w nich jest prosty i drobny, bielmo jest bogate w oleje[6].
Systematyka
edytujJedna z rodzin tradycyjnie uznawana za pierwotne w obrębie okrytonasiennych. W systemie Cronquista (1981) sytuowana obok magnoliowatych, degeneriowatych i flaszowcowatych w obrębie rzędu magnoliowców[9]. W tym też rzędzie rodzina jest ujmowana w innych systemach końca XX i początku XXI wieku (system Thorne'a z 2003, systemy APG)[10]. W systemie Takhtajana z 2009 podniesiona była do rangi własnego, monotypowego rzędu Himantandrales[6].
- Pozycja systematyczna według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)
Klad siostrzany degeneriowatych w obrębie rzędu magnoliowców.
| magnoliowce |
| ||||||||||||||||||||||||||||||
- Podział rodziny
W ujęciu The Plant List[11] i Plants of the World[12] należy tu jeden rodzaj z jednym gatunkiem:
Galbulimima F.M.Bailey
- Galbulimima belgraveana (F.Muell.) Sprague
W innych ujęciach wyodrębniany w randze osobnego gatunku jest[4]:
- Galbulimima baccata F.M.Bailey
Przypisy
edytuj- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28] (ang.).
- ↑ a b Peter F. Stevens, Angiosperm Evolution; Amborellales : Amborellales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-01-24] (ang.).
- ↑ Alicja i Jerzy Szweykowscy (red.): Słownik botaniczny. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo "Wiedza Powszechna", 2003, s. 487. ISBN 83-214-1305-6.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Maarten J. M. Christenhusz, Michael F. Fay, Mark W. Chase: Plants of the World: An Illustrated Encyclopedia of Vascular Plants. Richmond, Chicago: Kew Publishing, The University of Chicago Press, 2017, s. 104. ISBN 978-1842466346.
- ↑ a b c L. Watson, M.J. Dallwitz: Himantandraceae Diels. [w:] The Families of Angiosperms [on-line]. delta-intkey.com. [dostęp 2022-08-21].
- ↑ a b c Armen Takhtajan: Flowering Plants. Springer, s. 39-40. ISBN 978-1-4020-9608-2.
- ↑ a b c d e f Rośliny kwiatowe. 1, Warszawa: Muza, 1998, s. 31-32, ISBN 83-7079-778-4, OCLC 749836232.
- ↑ a b c d e f g David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 439-440, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
- ↑ a b c d Arthur Cronquist: An integrated system of classification of flowering plants. New York: Columbia University Press, 1981, s. 43-44. ISBN 0-231-03880-1.
- ↑ Gurcharan Singh: Plant Systematics. Enfield: Science Publishers, 2004, s. 299. ISBN 1-57808-351-6.
- ↑ Galbulimima. [w:] The Plant List. Version 1.1 [on-line]. [dostęp 2020-02-23].
- ↑ Galbulimima F.M.Bailey. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-02-23].