Herman De Croo
Herman Francies Joseph De Croo (ur. 12 sierpnia 1937 w Opbrakel) – belgijski polityk i prawnik, były minister w kilku rządach, w latach 1995–1997 przewodniczący Flamandzkich Liberałów i Demokratów (VLD), od 1999 do 2007 przewodniczący Izby Reprezentantów. Ojciec Alexandra De Croo.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przewodniczący Izby Reprezentantów | |
| Okres |
od 1 lipca 1999 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUkończył w 1961 studia prawnicze na Université Libre de Bruxelles (ULB), uzyskał stopień doktora nauk prawnych. Przez rok był stypendystą Programu Fulbrighta w Chicago Law School. W 1961 rozpoczął praktykę w zawodzie prawnika w Oudenaarde. Prowadził także działalność akademicką na ULB (do 1968) i jako profesor na Wydziale Prawa Wolnego Uniwersytetu Brukselskiego (1986–2005).
Przystąpił do flamandzkich liberałów (Partii na rzecz Wolności i Postępu, w 1992 przekształconej w ugrupowanie Flamandzcy Liberałowie i Demokraci). Od 1964 do 1971 był burmistrzem Michelbeke, w 2000 objął stanowisko burmistrza Brakel. W 1968 po raz pierwszy został wybrany do Izby Reprezentantów, od tej pory uzyskiwał reelekcję do federalnego parlamentu w każdych kolejnych wyborach, przy czym w latach 1991–1995 był członkiem Senatu.
Pełnił kilkakrotnie funkcje rządowe. Był ministrem edukacji narodowej (1974–1977), ministrem poczty, telefonii i telegrafów (PTT) oraz emerytur (1980), ministrem komunikacji i PTT (1981–1985) oraz ministrem komunikacji i handlu zagranicznego (1985–1988).
W latach 1995–1997 stał na czele Flamandzkich Liberałów i Demokratów. Od 1999 do 2007 przez dwie kadencje sprawował urząd przewodniczącego Izby Reprezentantów[1], następnie przez dwa lata był wiceprzewodniczącym niższej izby krajowego parlamentu. W 2010 odnowił mandat na kolejną kadencję, a w 2014 został wybrany do Parlamentu Flamandzkiego[2] (reelekcja w 2019[3]).
W 2004 przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[4]. Odznaczony również najwyższymi orderami belgijskimi, uhonorowany tytułem ministra stanu.
Przypisy
edytuj- ↑ Leaders of Belgium. terra.es. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
- ↑ Informacje na stronie polling2014.belgium.be. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
- ↑ Informacje na stronie polling2019.belgium.be. [dostęp 2022-08-06]. (ang.).
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 9, poz. 162
Bibliografia
edytuj- Curriculum vitae na stronie prywatnej. [dostęp 2022-08-06]. (niderl.).
- Profil na stronie Izby Reprezentantów. [dostęp 2022-08-06]. (fr.).