Herb Tarnowskich Gór
Herb Tarnowskich Gór – jeden z głównych symboli miasta Tarnowskie Góry[1].
Typ herbu | |
---|---|
Wprowadzony |
25 lipca 1562 |
Ostatnie zmiany |
7 sierpnia 2002 |
Wygląd
edytujHerb miasta stanowi tarcza dwudzielna w słup, w połowie prawej pół czarnego orła ze złotymi (żółtymi) dziobem oraz szponami w polu srebrnym (białym); w połowie lewej dzielonej w pas u góry złote (żółte) skrzydło orle w polu czarnym, u dołu skrzyżowane górniczy młot i kilof o złotych (żółtych) trzonkach i stalowych głowicach w polu srebrnym (białym); ponad tarczą hełm turniejowy z czarno-srebrnymi (białymi) labrami, a ponad nim w klejnocie złote (żółte) skrzydło orle ze skrzyżowanymi górniczym młotem i kilofem o srebrnych (białych) trzonkach i stalowych głowicach[2].
Historia
edytujOd 1529 roku urząd górniczy w Tarnowskich Górach, pełniący również funkcje administracyjne, używał pieczęci z nadanym przez księcia Jana II Opolskiego herbem – dwudzielnym w pas, w którego górnym polu na niebieskim tle znalazło się złote skrzydło orła Piastów górnośląskich, a w dolnym – dwa skrzyżowane narzędzia górnicze: pyrlik i żelazko[3]. Nie jest pewny kolor pola dolnego; według Mariana Gumowskiego złote narzędzia górnicze mogły być na czerwonym polu[3][4] , inni badacze twierdzą, że pole było zielone[5].
25 lipca 1562 roku Jerzy Fryderyk von Ansbach potwierdził dotychczas nadane miastu przywileje, zmienił również jego herb[4] – odtąd na tarczy herbowej dzielonej w słup, po stronie prawej (heraldycznej) widniała połowa czarnego orła Hohenzollernów na białym tle, a po stronie lewej dzielonej na dwie części, w polu górnym złote skrzydło orła piastowskiego na czarnym tle, a w polu dolnym skrzyżowany pyrlik i żelazko na białym tle[3]. Nad tarczą hełm turniejowy z czarnymi i białymi labrami, a nad hełmem żółte skrzydło orle z godłem górniczym[3][4] .
Od początku lat 50. XX wieku miasto używało herbu z 1529 roku. W 1990 roku, zgodnie z sugestią Gumowskiego, barwę dolnego pola zmieniono z zielonej na czerwoną[4] . Uchwałą nr XLIX/533/2002 Rady Miejskiej w Tarnowskich Górach z dnia 7 sierpnia 2002 r. jednomyślnie przywrócono herb nadany przez Jerzego Fryderyka von Ansbach – w wersji małej i w wersji wielkiej[6].
Galeria
edytuj-
Herb obowiązujący w latach 1954–1990
-
Herb obowiązujący w latach 1990–2002 zachowany na drogowskazie w dzielnicy Opatowice
-
Widok Tarnowskich Gór od strony południowej okres 1700 roku, uwieczniony przez Paula Knötela. Po lewej stronie znajduje się herb miasta.
-
Herb na odcisku pieczęci Wolnego Miasta Górniczego Tarnowice
-
Herb Tarnowskich Gór zdobiący elewację Gmachu Sejmu Śląskiego w Katowicach
-
Herb wielki miasta w hallu ratusza
Przypisy
edytuj- ↑ Załącznik do Uchwały Nr V/39/2011 Rady Miejskiej w Tarnowskich Górach z dnia 2 lutego 2011r. dzienniki.slask.eu. [dostęp 2021-03-08].
- ↑ Załącznik nr 2 do Statutu Gminy. Opis herbu i jego wizerunek oraz opisy i wizerunek weksyliów miasta.. Biuletyn Informacji Publicznej. [dostęp 2021-03-08].
- ↑ a b c d Szlachcic-Dudzicz 2000 ↓, s. 52.
- ↑ a b c d Woźnicki 2001 ↓.
- ↑ Andrzej Plewako, Józef Wanag: Herby naszych miast. Województwo katowickie. Borys Malicki (red.). Katowice: Krakowa Agencja Wydawnicza, 1982, s. 22.
- ↑ 440-lecie nadania herbu dla Tarnowskich Gór 1562–2002. „Montes Tarnovicensis”. nr 10, 2002-09-06. Oficyna Monos. ISSN 1640-0216. [dostęp 2021-02-20]. [zarchiwizowane z adresu]. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Arkadiusz Kuzio-Podrucki, Dariusz Woźnicki: Herb i barwy Tarnowskich Gór. Tarnowskie Góry: Urząd Miejski w Tarnowskich Górach, Referat Promocji Miasta, 2002. ISBN 83-906988-5-4.
- Danuta Szlachcic-Dudzicz: Tarnowskie Góry w okresie habsburskim (1526–1763). Założenie miasta i jego rozwój przestrzenny –. W: praca zbiorowa pod red. Jana Drabiny: Historia Tarnowskich Gór. Tarnowskie Góry: Muzeum w Tarnowskich Górach, 2000. ISBN 83-911508-3-6.
- Dariusz Woźnicki. Tarnogórskie pieczęcie i herb. „Montes Tarnovicensis”. nr 6, 2001-06-22. Oficyna Monos. ISSN 1640-0216. [dostęp 2021-02-20]. [zarchiwizowane z adresu]. (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Tekst tarnogórskiego przywileju herbowego w: Montes Tarnovicensis, nr 6/2001