Herb Radoszyc – jeden z symboli miasta Radoszyce i gminy Radoszyce w postaci herbu[1].

Herb Radoszyc
ilustracja
Typ herbu

miejski

Ostatnie zmiany

2013

Wygląd i symbolika

edytuj

Herb przedstawia w polu srebrnym wieżę obronną czerwoną, z zaznaczonym żyłowaniem, pojedynczym oknem i wejściem czarnymi, blankowaną, nakrytą daszkiem stożkowym czarnym, na którym kula złota.

Godło herbowe pochodzi z dawnych pieczęci miejskich Radoszyc, gdzie odwoływało się do uniwersalnej symboliki „miejskości” ośrodka.

 
Herb używany nieoficjalnie do roku 2013, będący reprodukcją z publikacji Miasta polskie w tysiącleciu
Pieczęcie i herby Radoszyc
 
Odcisk pieczęci Radoszyc z 1540 roku
 
Odcisk pieczęci Radoszyc używana w XVIII wieku, będąca podstawą obecnego opracowania herbu gminy
 
Odrys pieczęci Radoszyc, autorstwa Jana Wiśniewskiego
 
Projekt herbu Radoszyc do Albumu Heroldii Królestwa Polskiego

Historia

edytuj

Czasy przedrozbiorowe

edytuj

Godło herbowe Radoszyc znane jest z dwóch pieczęci z czasów staropolskich. Pierwsza z nich, datowana na 1540 rok, została odciśnięta na dokumentach z 1565 i 1792. Pieczęć jest, okrągła, o średnicy ok. 29 mm. W polu pieczęci znajduje się wieża z wejściem, pojedynczym oknem, z trzema blankami i trójkątnym daszkiem. Wyraźnie widać zarys tworzących wieżę cegieł. Charakterystyczne jest, że rysunek wieży nakłada się częściowo na otok, rozdzielając legendę, która głosi S(IGILLUM) CIVITATI | S • RADOSHICE(NSIS). Pionowa kreska oznacza miejsce, gdzie legenda jest rozdzielona przez wieżę. Na godzinie 12 w otoku znajduje się krzyżyk, oddzielający słowa legendy, co w połączeniu z zachodzącą na otok wieżą wygląda tak, jakby wieża była zwieńczona krzyżykiem.

Kolejna zachowana pieczęć przyłożona została na dokumentach z 1777 i 1778. Pieczęć okrągła, o średnicy ok. 38 mm. W polu pieczęci, jak poprzednio, znajduje się wieża z pojedynczym oknem i wejściem, trzema blankami i trójkątnym daszkiem zwieńczonym kulą. Tym razem nie da się rozpoznać zarysu cegieł. Nowością jest wypełnienie pustego pola damaskinażem). Godło z tej pieczęci jest bardziej kształtne i proporcjonalne w stosunku do pieczęci z 1540, bardziej odpowiadające regułom sztuki heraldycznej.

Pieczęć z 1540 roku została odrysowana w XIX wieku przez ks. Jana Wiśniewskiego, proboszcza w Borkowicach, badacza historii regionu świętokrzyskiego. Ks. Wiśniewski popełnił jednak błąd omijając daszek i dając okrągłe okno.

Zabór rosyjski

edytuj

Być może na odrysie Wiśniewskiego częściowo wzorował się projektant nowego herbu dla Radoszyc, stworzonego w 1847 na potrzeby Albumu Heroldii Królestwa Polskiego. Herb ten przedstawiać miał wieżę zegarową, ze stojącym na niej kogutem. Herb ten, jak większość zaprojektowanych wówczas, nie wszedł w użycie, a same Radoszyce zdegradowano 12 lat później do rzędu wsi, likwidując problem herbu miejskiego.

Czasy najnowsze

edytuj

Herb Radoszyc przywrócili do publicznej świadomości autorzy ilustracji do fundamentalnego dzieła Miasta polskie w tysiącleciu. Najwyraźniej jednak przy rysowaniu herbu nie sięgnęli oni do materiału sfragistycznego – zaproponowana przez nich wieża nie miała daszku, wejścia i posiadała cztery (widoczne) blanki. Proporcje poszczególnych elementów także były inne, niż te na pieczęci. Rysunek ten jest jednak o tyle cenny, gdyż stanowi pierwszą historyczną propozycję barw tego herbu – wieża czerwona, pole srebrne, okno czarne. Zaproponowanie czerwonych cegieł zamiast np. białych kamieni jest w pełni uzasadnione – żyłowanie na wieży na pieczęci z 1540 jest gęste, wskazuje zatem na cegłę, nie kamień. Wizerunek będący w zasadzie kopią tego rysunku, wykorzystywała półoficjalnie gmina Radoszyce jako swój herb. W roku 1996 miał on zostać opublikowany w Dzienniku Urzędowym Województwa Kieleckiego. Przedstawiciele Gminy nie byli jednak w stanie wskazać podstawy prawnej tego herbu i używają w stosunku do niego określenia „namiastkowy”

28 listopada 2013, po uzyskaniu pozytywnej opinii Komisji Heraldycznej, uchwałą nr XXXVII/222/2013 przyjęty został nowy wzór herbu według projektu Kamila Wójcikowskiego i Roberta Fidury. Stylizacja godła herbowego nawiązuje do XVIII-wiecznej pieczęci, na której godło herbowe jest odwzorowane korzystniej pod względem sztuki heraldycznej.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj