Henryk Stypułkowski
Henryk Gracjan Stypułkowski (ur. 23 grudnia 1892 w Wiźnie, zm. 20 stycznia 1938 w Warszawie) – pułkownik intendent z wyższymi studiami wojskowymi Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej.
 pułkownik intendent
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 grudnia 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 stycznia 1938 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1938 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
1 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dyrektor nauk |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 23 grudnia 1892 roku w Wiźnie, jako syn Franciszka[1] i Pelagii[2]. Podjął studia na politechnice. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w dziale prowiantury 1 pułku piechoty w składzie I Brygady. 1 lipca 1916 roku awansował na chorążego, a 1 kwietnia 1917 roku na podporucznika[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Od 2 listopada 1921 roku do 15 września 1923 roku był słuchaczem I Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Intendentury w Warszawie[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 11. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział gospodarczy[5]. 9 listopada 1923 roku, po ukończeniu studiów, został przeniesiony do Szefostwa Intendentury Dowództwa Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie. W czasie studiów pozostawał oficerem nadetatowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego Nr X w Przemyślu[6]. W kwietniu 1924 został przydzielony do Wyższej Szkoły Intendentury na stanowisko asystenta[7]. W listopadzie tego roku został przeniesiony (z ważnością od 1 kwietnia 1924) do korpusu oficerów intendentów z równoczesnym wcieleniem do Departamentu VII MSWojsk., jako oddziału macierzystego i pozostawieniem na zajmowanym stanowisku[8]. W następnym miesiącu został przesunięty na etatowe stanowisko pełniącego obowiązki stałego wykładowcy[9]. 1 grudnia 1924 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów intendentów[10]. 5 maja 1927 roku został przesunięty w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie na stanowisko dyrektora nauk[11][12]. W latach 30. był kierownikiem Instytutu Technicznego Intendentury[13]. 29 stycznia 1932 roku awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów intendentów[14]. Był redaktorem czasopisma „Przegląd Intendencki”, w tym od 1926 do 1927 redaktorem naczelnym[15]. 1 października 1934 roku został przeniesiony do Kierownictwa Centralnego Zaopatrzenia Intendenckiego na stanowisko kierownika[16]. Następnie służył w dowództwie Korpusu Ochrony Pogranicza w Warszawie na stanowisku szefa intendentury. Pełnił funkcję prezesa Koła Oficerów Intendentów z wyższymi studiami wojskowymi[17]. Był także członkiem Rady Administracyjnej Państwowych Zakładów Umundurowania w Warszawie[18].
Zmarł 20 stycznia 1938 roku w Warszawie[19]. Pochowany 24 stycznia 1938 roku na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[17] (kwatera A19-7-14)[20].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Niepodległości (24 października 1931)[21]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)[22]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1928)[23]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)[24]
Przypisy
edytuj- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-05-23].
- ↑ Oficerowie. muzeumwp.pl. [dostęp 2015-03-31].
- ↑ Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917, s. 64.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1306, 1315, 1503.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 378.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 74 z 26 listopada 1923 roku, s. 690.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 40 z 19 kwietnia 1924 roku, s. 228.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 119 z 7 listopada 1924 roku, s. 662.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 18 stycznia 1925 roku, s. 28.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 733.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 136.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 770, 783.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 313, 860.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 2 z 30 stycznia 1932 roku, s. 97.
- ↑ Przegląd Intendencki
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 270.
- ↑ a b Nekrolog ↓.
- ↑ Nekrolog 1 ↓.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 marca 1938 roku, s. 7.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie ochrony pogranicza”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 88 „za zasługi na polu nauki i wydawnictw wojskowych”.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 12 z 6 sierpnia 1929 roku, s. 238.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Henryk Stypułkowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-04-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 sierpnia 2017)].
- Nekrologi ś.p. płk int. z WSW Gracjana Henryka Stypułkowskiego. „Polska Zbrojna”. 22, s. 4, 6, 1938-01-22. Warszawa.
- Nekrologi ś.p. płk int. z WSW Gracjana Henryka Stypułkowskiego. „Polska Zbrojna”. 23, s. 4, 1938-01-23. Warszawa.