Henryk Nakoniecznikoff
Henryk Nakoniecznikoff (ur. 18 lipca 1890 w Warszawie, zm. 7 kwietnia 1945) – porucznik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 porucznik kawalerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 lipca 1890 |
|---|---|
| Data śmierci |
7 kwietnia 1945 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujUrodził się 18 lipca 1890 w Warszawie, w rodzinie Bolesława[1]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Adiutanturze Generalnej Naczelnego Wodza, a jego oddziałem macierzystym był 14 Pułk Ułanów Jazłowieckich[2]. Na początku 1922 został przeniesiony do rezerwy[3] i przydzielony w rezerwie do 14 puł. we Lwowie[4][5][6]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 123. lokatą w korpusie oficerów rezerwy jazdy (od 1924 – kawalerii)[7][8]. W 1934, jako oficer pospolitego ruszenia pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Starogard. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[9]. 12 czerwca 1935 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o przyznanie mu tego odznaczenia z „powodu braku pracy niepodległościowej”[1]. W aktach został zanotowany jako przemysłowiec, zamieszkały w Warszawie przy ul. Wilczej 26 m. 2[1].
Zmarł 7 kwietnia 1945[10]. Został pochowany na cmentarzu Parisien de Bagneux[10] (kwatera 40-9 od av. des Frênes Monophylles-32 od av. Pumila Elms)[11].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 6825[12] – 10 maja 1922[13][14]
- Krzyż Walecznych[1]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[15]
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-05-20]..
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 257.
- ↑ Druga lista 1922 ↓, s. 25.
- ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 196.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 628.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 567.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 700.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 622.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 270, 1007.
- ↑ a b Wykaz poległych 1952 ↓, s. 12.
- ↑ NAKONIECZNIKOFF Henryk (*-1945) - Polskie groby historyczne we Francji [online], www.tombeauxpolonais.eu [dostęp 2020-07-13].
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 416.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922 roku, s. 458.
- ↑ Dobrzyński 1929 ↓, s. 46.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 102 „za zasługi na polu przysposobienia wojskowego”.
Bibliografia
edytuj- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
- Bohdan Dobrzyński: Zarys historji wojennej 3-go pułku ułanów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.