Henryk Markwica (ur. 27 stycznia 1942 w Łagiewnikach, zm. 18 lutego 1999 w Nowym Sączu) – polski duchowny rzymskokatolicki, archidiecezjalny moderator Ruchu Światło-Życie Archidiecezji katowickiej, duszpasterz akademicki, kanonik.

Henryk Markwica
Prezbiter
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1942
Łagiewniki

Data i miejsce śmierci

18 lutego 1999
Nowy Sącz

Notariusz archidiecezji katowickiej
Okres sprawowania

1980-1987

Archidiecezjalny moderator Ruchu Światło-Życie
Okres sprawowania

1986-1996

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

5 czerwca 1966

Życiorys

edytuj

Urodził się w Łagiewnikach 27 stycznia 1942 jako syn Antoniego i Franciszki z domu Respondek. Od 1956 do 1960 uczył się w Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego w Bytomiu, a po jego ukończeniu zgłosił się do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. 5 czerwca 1966 w katedrze w Katowicach otrzymał sakrament święceń kapłańskich. Był wikarym w parafii Najświętszej Marii Panny Wspomożenia Wiernych w Wełnowcu (1966-1969), parafii św. Antoniego w Rybniku (1969-1972), parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Wiśle (1972-1973), parafii Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Chorzowie-Batorym (1973-1976), parafii św. Józefa w Zabrzegu (1976-1978), parafii św. Jana Chrzciciela w Tychach (1978-1979) i parafii Najświętszej Marii Panny Królowej Pokoju w Tarnowskich Górach (1979-1980). Według planów biskupa Herberta Bednorza miał zostać skierowany do Rzymu na studia z teologii moralnej, w tym celu otrzymał od prymasa Stefana Wyszyńskiego na ten cel stypendium naukowe, jednak władze państwowe odebrały ks. Markwicy paszport. Podjął zaoczne studia na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie, a później na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Od 1980 przez siedem lat pracował jako notariusz, a od 1982 także jako sędzia Metropolitalnego Sądu Biskupiego w Katowicach. Podczas stanu wojennego uczestniczył w pracach Biskupiego Komitetu Pomocy Osobom Internowanym. Równolegle był kapelanem w Domu Prowincjalnym Sióstr Jadwiżanek w Bogucicach, gdzie zamieszkiwał.

Został opiekunem akademickim w Rybniku i Chorzowie-Batorym. W 1986 został diecezjalnym moderatorem Ruchu Światło-Życie w diecezji (od 1992 roku archidiecezji) katowickiej. Od 1987 do końca życia był proboszczem parafii św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie. Był również dziekanem dekanatu Chorzów. Jako katecheta pracował w Akademicki Zespół Szkół Ogólnokształcących w Chorzowie. Ponadto zasiadał w Diecezjalnej Komisji do spraw Muzyki Sakralnej, Radzie Duszpasterskiej i Rady Kapłańskiej Archidiecezji Katowickiej, Archidiecezjalnej Komisji II Synodu Plenarnego, Radzie Wydziału Duszpasterskiego. W 1995 otrzymał godność kanonika honorowego Kapituły Metropolitalnej Katowickiej. Był także oblatem benedyktyńskim.

13 lutego 1999 został ranny w wypadku samochodowym w drodze na leczenie do Krynicy-Zdroju. W wyniku odniesionych obrażeń zmarł 18 lutego 1999 w szpitalu w Nowym Sączu[1][2]. Po jego śmierci władze Chorzowa postanowiły o opuszczeniu flagi miasta do połowy. 22 lutego 1999 został pochowany na cmentarzu parafialnym w Chorzowie[3][3].

Przypisy

edytuj
  1. Ks. Henryk Marwkica. 15 rocznica śmierci proboszcza parafii św. Jadwigi, [w:] Chorzowianin.pl [online], chorzowianin.pl [dostęp 2019-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-20] (pol.).
  2. Ach, co to był za pogrzeb! [online], gosc.pl [dostęp 2019-01-19].
  3. a b Markwica Henryk – E-ncyklopedia, Historia Kościoła na Śląsku [online], silesia.edu.pl [dostęp 2019-01-19].

Bibliografia

edytuj