Henryk Kolischer
Henryk Kolischer (ur. 31 grudnia 1853 we Lwowie, zm. 9 czerwca 1932 w Wiedniu) – żydowski przemysłowiec, prawnik, poseł do Sejmu Krajowego Galicji, austriackiej Rady Państwa oraz na Sejm Ustawodawczy RP,
Henryk Kolischer (przed 1925) | |
Data i miejsce urodzenia |
31 grudnia 1853 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 czerwca 1932 |
poseł do Sejmu Krajowego Galicji
kadencja VIII i IX | |
Okres |
od 28 grudnia 1901 |
Przynależność polityczna | |
poseł do austriackiej Rady Państwa
kadencja IX, X, XI, XII | |
Okres |
od 27 marca 1897 |
Przynależność polityczna |
Koło Polskie w Radzie Państwa (Austria) Polskie Stronnictwo Demokratyczne od 1911 Polskie Stronnictwo Postępowe |
poseł na Sejm Ustawodawczy (1919–1922) | |
Okres |
od 10 lutego 1919 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujSyn Maurycego (Moritza) i Klary z Kaufmanów. Ukończył gimnazjum we Lwowie, Studiował prawo na uniwersytetach we Lwowie, Wiedniu, Lipsku i Getyndze, na tym ostatnim uzyskał doktorat z prawa. Ukończył także szkołę gospodarstwa wiejskiego w Wiedniu[1]. Po studiach zamieszkał w majątku Czerlany, w pow. gródeckim gdzie kierował własną papiernią „Aerlawich”[2]. Brał udział w licytacji dóbr zakopiańskich. Był autorem kilku broszur na temat prawa gospodarczego, m.in. Rodbertus Ansichten iiber den landwirtlzschaftlichen Hypothekenkredit (Wien 1876).
Był posłem na Sejm Krajowy Galicji VIII (28 grudnia 1901 - 12 października 1907) i IX kadencji (15 września 1908 - 2 kwietnia 1913) wybieranym w kurii II (z lwowskiej Izby Handlowej)[3]. Jako poseł był bardzo aktywny - pracował w licznych komisjach sejmowych m.in. w komisji górniczej, kolejowej, przemysłowej i wodnej. Opowiadał się tak na zebraniach plenarnych jak i komisjach za uprzemysłowieniem kraju i rozbudową jego sieci komunikacyjnej. Zwolennik asymilacji Żydów do społeczeństwa polskiego[4].
Był także posłem do austriackiej Rady Państwa IX kadencji (27 marca 1897 – 8 czerwca 1900) wybranym w kurii II – gmin miejskich z okręgu wyborczego nr 6 (Przemyśl - Gródek Jagielloński), X kadencji (31 stycznia 1901 – 30 stycznia 1907) wybranym w kurii III – izb przemysłowo-handlowych (z brodzkiej Izby Handlowej) a także XI kadencji (17 lutego 1907 – 30 marca 1911) wybranym w okręgu 17 (Kołomyja) i XII kadencji (17 lipca 1911 – 28 października 1918) wybranym nr 31 (Brody - Stare Brody - Hucisko Brodzkie - Łopatyn - Ruda Brodzka - Radziechów - Podkamień). Członek delegacji austriacko-węgierskich[5]. W parlamencie był członkiem Koła Polskiego[6]. W Wiedniu zyskał uznanie jako znawca kolejnictwa i spraw taryfowych. Od 1909 był działaczem Polskiego Stronnictwa Demokratycznego, następnie w 1911 związał się ze Polskim Stronnictwem Postępowym[7]. W październiku 1916 r. poparł wniosek Ignacego Daszyńskiego w Kole Polskim, postulujący odbudowę państwa polskiego[4].
Po wybuchu I wojny światowej w 1914 został członkiem Miejskiej Straży Obywatelskiej we Lwowie (sekcja I w dzielnicy I)[8].
Po powstaniu niepodległego państwa polskiego wszedł do Sejmu Ustawodawczego (1918–1922), na mocy dekretu Naczelnika Państwa. Był w nim członkiem Klubu Pracy Konstytucyjnej[9]. Po zakończeniu kadencji sejmu zrezygnował z szerszej działalności publicznej. Zajął się teraz głównie działalnością gospodarczą. Członek Rady Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów (1920)[10]. Ponadto należał do Rady Przemysłowej i Robotniczej, Rady Kolei Państwowych, Tow. Ekonomicznego w Krakowie[11]. Prezydent (wzgl. prezes) Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie, wybierany: w 1925[12], w 1927[13][14]. Członek rady nadzorczej Banku Krajowego. Honorowy Obywatel Miasta Gródek Jagielloński.
Zmarł w sanatorium Cottagé w Wiedniu. Pochowany na Cmentarzu Żydowskim we Lwowie.
Życie prywatne
edytujOżenił się w 1888 z Bertą z Klärmannów. Mieli syna i córkę[15].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)[16]
- Order Żelaznej Korony III klasy (Austro-Węgry)
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry, 1908)[17]
- Krzyż Komandorski Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry, 1906)[18]
Przypisy
edytuj- ↑ Irena Homola, Kolischer Henryk (1853-1932), Polski Słownik Biograficzny, t. 13, Wrocław-Warszawa-Kraków 1967-1968, s. 316
- ↑ Papiernia czerlańska. „Nowości Illustrowane”. 11, s. 5, 10 grudnia 1904.
- ↑ Stanisław Grodziski, Sejm Krajowy Galicyjski 1861-1914, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1993, ISBN 83-7059-052-7,
- ↑ a b Irena Homola, Kolischer Henryk (1853-1932) ..., s. 316
- ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996, s. 408, 417, 425, 435.
- ↑ Reprezentacja Galicyi w parlamencie. „Gazeta Lwowska”. 155, s. 1, 11 lipca 1911.
- ↑ Parlament Österreich Republik, Kurzbiografie Kolischer, Henryk Dr. phil. - Parlamentarier 1848-1918 online
- ↑ Miejska Straż Obywatelska. „Słowo Polskie”. Nr 420, s. 3, 20 września 1914.
- ↑ Tadeusz Rzepecki, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 1919 roku, Poznań 1920, s. 288.
- ↑ Przegląd Gospodarczy : organ Centralnego Związku Polskiego Przemysłu, Górnictwa, Handlu i Finansów. 1920, z. 1, s. 20.
- ↑ Irena Homola, Kolischer Henryk (1853-1932) ..., s. 316
- ↑ Nowe prezydium Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie. „Nowości Illustrowane”. Nr 23, s. 8, 6 czerwca 1925.
- ↑ Wiadomości z kraju. Wybory w lwowskiej izbie przemysłowo handlowej. „Nowy Dziennik”, s. 7, Nr 30 z 6 lutego 1927.
- ↑ Z kraju. Lwów. Izba Handlowo-Przemysłowa. „Warszawianka”, s. 3, Nr 32 z 2 lutego 1928.
- ↑ Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Kurzbiografie Kolischer, Henryk Dr. phil. - Parlamentarier 1848-1918 online
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1082 „za wybitne przyczynienie się do rozwoju rolnictwa i przemysłu oraz owocną działalność społeczno-narodową”.
- ↑ Odznaczenia jubileuszowe. „Kurjer Lwowski”. Nr 561, s. 2, 1 grudnia 1908.
- ↑ Zasłużyli się krajowi. „Nowości Illustrowane”. Nr 35, s. 2, 1 września 1906.
Bibliografia
edytuj- Irena Homola: Kolischer Henryk (1853–1932). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XIII. Wrocław-Warszawa-Kraków, 1967–1968, s. 316, iPSB - wersja elektroniczna.
- Bł. p. Kolischer. „Gazeta Lwowska”. 132, s. 2, 12 czerwca 1932.
- Dwa zgony. Ś. p. Hipolit Śliwiński – Bł. p. Henryk Kolischer. „Gazeta Lwowska”. 133, s. 6, 14 czerwca 1932.