Henryk Kalinowski
Henryk Leopold Kalinowski (ur. 4 czerwca 1925 w Krzemieńcu, zm. 27 grudnia 2020 w Warszawie) – oficer ludowego Wojska Polskiego i komandor Marynarki Wojennej, kawaler Orderu Virtuti Militari i Orderów Odrodzenia Polski.
| |
 komandor
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 czerwca 1925 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 grudnia 2020 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1944–1980 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
6 batalion pontonowo-mostowy |
| Stanowiska |
szef sztabu jednostki |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
           
| |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie szlacheckiej Józefa i Heleny z d. Jastrzębska[1]. Słuchacz kursu dla małoletnich KOP w Brasławiu. Po 17 września 1939 znalazł się na terenach zajętych przez ZSRR, pod okupacją sowiecką działał w ruchu partyzanckim na Wołyniu i Polesiu[1].
Od marca 1944 w szeregach 1 Armii Wojska Polskiego, gdzie został przydzielony do 6 batalionu pontonowo-mostowego, wraz z którym przeszedł cały szlak bojowy zakończony zdobyciem Berlina[2].
Po zakończeniu działań wojennych ukończył Oficerską Szkołę Saperów w Lublinie i został żołnierzem zawodowym w wojskach inżynieryjno-saperskich[3]. Brał udział w akcji rozminowania kraju (1947-50). W 1951 przeniesiony do Sztabu Generalnego, a następnie do Dowództwa Marynarki Wojennej, gdzie otrzymał stanowisko szefa wydziału rozpoznawczego[4]. Absolwent Wyższej Akademii Wojskowej im. K. Woroszyłowa w Moskwie (1956-59) i Wojskowej Akademii Politycznej (1959-62)[4].
Zajmował różne stanowiska dowódcze m.in.: szef sztabu bazy, p.o. dowódcy Bazy Marynarki Wojennej w Świnoujściu, kierownik Katedry Taktyki i Sztuki Operacyjnej akademii wojskowej[4].
Od 1980 na emeryturze[4]. Działał w organizacjach kombatanckich: był sekretarzem, a następnie do końca życia prezesem Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych[4].
Zmarł 27 grudnia 2020 w Warszawie[5]. Pochowany na Cmentarzu Prawosławnym przy ul. Wolskiej w Warszawie (kwatera nr 67).
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[4]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[4] (2005)[6]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[4]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[4]
- Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (2000)[7]
- Krzyż Walecznych[4]
- Krzyż Partyzancki[4]
- Order Krzyża Grunwaldu III kl.[4]
- Warszawski Krzyż Powstańczy[4]
- Medal „Za udział w walkach o Berlin”[4]
- Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”[4]
- Medal za Warszawę 1939–1945[4]
- Medal 60-lecia zakończenia II Wojny Światowej (Izrael) - 2005[8]
- i inne odznaczenia
Przypisy
edytuj- ↑ a b Szostak 2008 ↓, s. 95.
- ↑ Szostak 2008 ↓, s. 95-96.
- ↑ Szostak 2008 ↓, s. 96.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Szostak 2008 ↓, s. 97.
- ↑ Kmdr Leopold Henryk Kalinowski. zwir.org.pl. [dostęp 2022-03-20].
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 61, poz. 812
- ↑ M.P. z 2000 r. nr 17, poz. 382
- ↑ "Kombatant. Biuletyn Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych", nr 10 (177), 2005, s. 9
Bibliografia
edytuj- Jan Szostak: Zeszyty Historyczne – Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari w kraju i na obczyźnie, część II – Wojenne i powojenne losy Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari (noty biograficzne). Warszawa: Stowarzyszenie–Klub Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2008. ISSN 1895–9482.