Henryk Burzec

Henryk Burzec
	; Henryk Burzec, 1998
Data i miejsce urodzenia	21 lutego 1919 ; Międzyrzec Podlaski
Data i miejsce śmierci	31 października 2005 ; Zakopane
Narodowość	polska
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie
Dziedzina sztuki	rzeźbiarstwo
	Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Burzec (ur. 21 lutego 1919 w Międzyrzecu Podlaskim, zm. 31 października 2005 w Zakopanem) – polski rzeźbiarz.

Życiorys

Naukę rozpoczął w szkole stolarskiej w Brześciu nad Bugiem. W 1936 wyjechał do Zakopanego, by uczyć się w Szkole Przemysłu Drzewnego. Szkołę ukończył w 1939 roku. Po wojnie podjął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni rzeźby Xawerego Dunikowskiego. Podczas studiów współpracował z Dunikowskim przy głowach wawelskich czy przy powstawaniu Pomnika Powstańców Śląskich na Górze Św. Anny.

Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel w Rydułtowach. W 1954 r. zamieszkał w Zakopanem.

Przez rok pracował w liceum plastycznym. W latach 1987–2005 prowadził w swoim domu (dawna pracownia Teodora Axentowicza) autorską galerię, gdzie zgromadził kilkadziesiąt swoich prac.

Miał córkę Ludmiłę. Pochowany na Nowym Cmentarzu przy ulicy Nowotarskiej w Zakopanem (kw. K4-5-6)^[1].

Twórczość

sztuka sakralna – rzeźby w kościołach w Krynicy, Ruptawie, Leszczynach i Międzybrodziu Żywieckim, całość wnętrz kościołów (projekt i wykonanie) w Mrzeżynie, Knurowie i Brzęczkowicach
rzeźby plenerowe w Mielcu, Ochotnicy, Łodzi
pomnik upamiętniający pacyfikację Ochotnicy Górnej w Ochotnicy Dolnej (1964)
rzeźby plenerowe w Zakopanem: „Baca” (przed hotelem „Gazda”), „Orbity” (przed Urzędem Miejskim)
pomnik nagrobny Andrzeja i Olgi Małkowskich na Nowym Cmentarzu w Zakopanem^[2] (odsłonięty w 1981)