Helen Violette de Talleyrand-Périgord
Helen Violette de Talleyrand-Périgord (ur. 18 lutego 1915 r. w Paryżu, zm. 6 marca 2003 r. w Fontenay-les-Briis) – księżna żagańska[1].
 Herb de Talleyrand-Périgord | |
| księżna żagańska | |
| Okres |
od 1968 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia |
18 luty 1915 |
| Data i miejsce śmierci |
6 marca 2003 |
| Ojciec | |
| Matka |
Anna de Castellane |
| Rodzeństwo | |
| Mąż |
James Robert de Pourtalès |
| Dzieci |
Helie Alfred Gerard * Anna Christine * Charles Maurice James Albert |
| Mąż |
Gaston Palewski |
Życiorys
edytujHelen przyszła na świat 18 lutego 1915 r, w 16 dzielnicy Paryża[2]. Była córką Hélie de Talleyrand-Périgord, księcia żagańskiego, księcia de Talleyrand-Périgord oraz księcia Dino (1859- 1937) i Anny de Castellane (1875-1961), córki Jaya Goulda (1836-1892), amerykańskiego dewelopera kolei[3][4][5]. Jej bratem był książę żagański Howard Maurice (1909-1929)[1]. Jej przodkami byli książęta żagańscy, m.i.n: Boson I de Talleyrand-Périgord czy Dorota de Talleyrand-Périgord[6].
W 1935 r. władze III Rzeszy skonfiskowały Księstwo żagańskie, pomimo to tytuł księcia dalej przysługiwał jej wujowi; Bosonowi II.[potrzebny przypis] Przez lata państwo Polskie wypłacało rekompensatę rodzinie Talleyrandów za upaństwowienie obszaru dawnego Księstwa Żagańskiego[7][8]. Mimo że koncesja pruska z 1846 r. nie przewidywała sukcesji do tytułu w linii żeńskiej, Violette de Talleyrand-Périgord, po śmierci w 1968 ostatniego męskiego księcia Żagania otrzymała tytuł książęcy[9]. Piastowała tytuł księżnej żagańskiej aż do śmierci w 2003 r. wtedy ród de Talleyrand-Périgord wygasł, tytuł księcia Żagania przypadł wtedy na jej potomków z rodu de Pourtalès.[potrzebny przypis]
Życie prywatne
edytuj29 maja 1937 r. poślubiła Jamesa de Pourtalès w Château Plessis-Mornay[10]. Rozwiedli się 20 stycznia 1969 r. Doczekali się trójki dzieci[10];
- Helie Alfred Gerard (ur. 1938)
- Anna Christine (ur. 1944)
- Charles Maurice James Albert (ur. 1951, zm. 2011)
20 marca 1969 r. poślubiła Gastona Palewskiego (1901-1984), ministra badań naukowych i zagadnień atomowych oraz kosmicznych w latach 1962–1966. Pobrali się w Paryżu[10].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Violette de Talleyrand-Périgord, 9.Duchesse de Sagan : Genealogics [online], www.genealogics.org [dostęp 2023-05-27].
- ↑ Violette.0 de Talleyrand-Périgord [online], roglo.eu [dostęp 2023-05-27].
- ↑ Maury Klein, The Life and Legend of Jay Gould, JHU Press, 1986, ISBN 978-0-8018-5771-3 [dostęp 2023-05-27] (ang.).
- ↑ Special to The New York Times, Duchesse de Talleyrand Is Dead; , ?oungest Daughter of Jay Gould, „The New York Times”, 30 listopada 1961, ISSN 0362-4331 [dostęp 2023-05-27] (ang.).
- ↑ Person Page [online], www.thepeerage.com [dostęp 2023-05-27].
- ↑ Dorothée Dino, Memoirs of the Duchesse de Dino: 1831-1835, W. Heinemann, 1909 [dostęp 2023-05-27] (ang.).
- ↑ Czy nadal istnieje niepodległe Księstwo Żagańskie? Zobacz jego historię [GALERIA] [online], Gazeta Lubuska, 2 lutego 2019 [dostęp 2023-05-27] (pol.).
- ↑ Cour de Cassation, Chambre civile 1, du 27 janvier 1976, 74-11.155, Publié au bulletin [online], www.legifrance.gouv.fr [dostęp 2023-05-27].
- ↑ Wireless to THE NEW YORK TIMES, TALLEYRAND DEAD; WED ANNA GOULD; Duke Was Known as Prince of Sagan at Time of Courtship in First of Century, „The New York Times”, 27 października 1937, ISSN 0362-4331 [dostęp 2023-05-27] (ang.).
- ↑ a b c Violette de Talleyrand-Périgord, 9.Duchesse de Sagan : Genealogics [online], genealogics.org [dostęp 2023-05-27].