Harpastum
Harpastum – w starożytnym Rzymie dyscyplina sportowa, uprawiana przez legionistów[1], uznawana za przodka dzisiejszego rugby[2]. Piłka nożna też może wywodzić się od harpastum.
Gra najprawdopodobniej wywodziła się z greckich espikyros i phaininda[skąd wiadomo?]. Przyjęła się w Rzymie, zwłaszcza wśród legionistów, którzy rozpowszechnili ją na terenie całego imperium.
Według opisów pochodzących ze starożytności[czyich?] gra miała dwie wersje. Pierwsza polegała na umieszczeniu piłki poza linią końcową boiska, które miało kształt prostokąta zbliżonego do dzisiejszego boiska do piłki nożnej. Piłkę głównie podawano z rąk do rąk, dopuszczalne było również jej kopanie. W drugiej wersji chodziło o utrzymanie piłki na swojej połowie i nieoddanie jej przeciwnikom. Piłka nie mogła dotknąć ziemi.
Gra była dość brutalna. Przeciwnika można było zatrzymywać czepiając się go i walcząc z nim. Można było przewracać przeciwnika. Stosowano chwyty duszące. Grano w zespołach liczących od 5 do 27 osób. Kontuzje i rany były na porządku dziennym. Grano twardą piłką. Robiono ją z pęcherza wypełnionego trawą, albo ze skóry zwierzęcej wypchanej trawą lub szmatami. Podobno legioniści Juliusza Cezara grywali głowami pokonanych Gallów.
Mimo brutalności, która u obytych przecież z krwawymi igrzyskami Rzymian wywoływała nieraz protesty, słynny lekarz Galen uważał, że gra jest świetnym ćwiczeniem sprawnościowym.
Przypisy
edytuj- ↑ E. Norman Gardiner, Athletics in the Ancient World, Courier Corporation, 11 czerwca 2012, s. 233-235, ISBN 978-0-486-14745-1 [dostęp 2016-07-17] (ang.).
- ↑ Francis Marshall, Football: The Rugby Union Game, Cambridge University Press, 2 lipca 2015, s. 2-3, ISBN 978-1-108-08394-2 [dostęp 2016-07-17] (ang.).