Hamulec elektromagnetyczny
Hamulec elektromagnetyczny – rodzaj hamulca stosowanego w pojazdach szynowych. W odróżnieniu od hamulców eksploatacyjnych pozbawiony jest regulacji siły hamującej i działa zawsze z jej maksymalną wartością[1].
Składa się z płozy, w której wbudowane są elektromagnesy. Elektromagnesy mogą być ułożone wzdłuż belki lub w poprzek[1]. W przypadku wzdłużnego ułożenia elektromagnesów, po naciśnięciu hamulca następuje zwolnienie pneumatycznej blokady płozy[2]. Następnie prąd elektryczny płynący przez elektromagnes powoduje dociśnięcie płozy do szyny na skutek powstania silnego pola magnetycznego. Powstaje wówczas siła tarcia, która jest w stanie ograniczyć prędkość pojazdu aż do jego całkowitego zatrzymania[3].
Hamulec takiego typu działa bezpośrednio na szynę, a jego funkcjonowanie nie jest uzależnione od wartości tarcia statycznego między kołem a szyną[3].
Obecnie w wagonach szybkiej kolei stosuje się specjalne hamulce elektromagnetyczne przystosowane do zatrzymywania pojazdów rozpędzających się do prędkości powyżej 200 km/h. Dzięki większej skuteczności i wytrzymałości na ścieranie są lepszą alternatywą niż te stosowane powszechnie np. w tramwajach[potrzebny przypis].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Jacek Skowron, Hamulce elektromagnetyczne w pojazdach szynowych, „Symulacja w Badaniach i Rozwoju”, 3 (3), 2012.
- ↑ Andreas Steimel, Elektrische Triebfahrzeuge und ihre Energieversorgung Grundlagen und Praxis, wyd. 2, München: Oldenbourg Industrieverlag, 2006, s. 211, ISBN 978-3-8356-3090-1, OCLC 162327481 [dostęp 2021-08-07] (niem.).
- ↑ a b Joachim Ihme, Schienenfahrzeugtechnik, wyd. 2, Wiesbaden: Springer Fachmedien Wiesbaden, 2019, s. 128-129, ISBN 978-3-658-24923-6, OCLC 1189425640 [dostęp 2021-08-07].